Recenzja książki Tajemnica posiadłości w Zachusach

„ TAJEMNICA POSIADŁOŚCI W ZACHUSACH ” autorstwa Zuzanny Radomskiej, to książka skrywającą w sobie wiele niewyjaśnionych zagadek, które dla głównych bohaterów stanowią tajemnicze źródło do poznania prawdy, jaką skrywa owa posiadłość w Zachusach oraz jej okoliczni mieszkańcy, którzy w dość dziwnym i nieoczekiwanym momencie pojawiają się w Zachus, w domu dwóch nowych, a także młodych właścicieli, Dariusza oraz Czesława.

Dariusz i Czesław, to dwaj bracia bliźniacy, którzy od najmłodszych lat wychowywani w nędzy przez ciotkę Cecylię nagle dowiadują się, iż zostali głównymi spadkobiercami olbrzymiej, wiejskiej posiadłości w Zachusach. Fakt, iż bracia nigdy nie żyli w rodzinnych relacjach z wujem Emilianem, nie zniechęcił ich do tego, aby przejść obojętnie obok domu po zmarłym krewnym, o którym istnieniu nigdy nie mieli zielonego pojęcia. Przeprowadzka do nowego domu przebiega braciom oraz ciotce Cecyli jak najbardziej pomyślnie, jednak już pierwszego wieczoru w nowym domu Czesław dostrzega w oddali tajemniczą, zakapturzoną postać, krzątającą się wokół ich posiadłości.
Owa tajemnicza postać to dopiero początek zagadek, jakie Darek i Czesiek zdecydują się samodzielnie rozwiązać.
Tuż po zadomowieniu się w nowym domu, do drzwi coraz częściej pukają ludzie, którzy zdają się być zainteresowani posiadłością, a także nowymi właścicielami. Szymon Wilski, Maria Stalówka, Babka, która rzekomo straciła pamięć i poszukiwana przez nią niejaka Alicja, to kolejne piętrzące się zagadki, jakie z dnia na dzień coraz bardziej zaczynają nurtować obu braci. Odkrycie przez Czesława tajemniczych drzwi prowadzących do tajnej biblioteczki ich zmarłego wuja, to pierwszy krok do poznania ułamka prawdy. Pisane przez Emiliana Biografie (nie) rzeczywiste pomagają Dariuszowi poznać osoby, które mieszkają pod jego dachem, a także te, które co róż się pod nim pojawiają. Posiadłość w Zachusach, to centrum wielu zagadek, które z dnia na dzień przybierają na sile, a wyjaśnienie ich, to mogłoby się zdawać syzyfowa praca, której podołać można mając przy sobie braterskie oraz ojcowskie oparcie.

Muszę przyznać, iż pomimo przeczytania książki do końca, nie potrafiłam tak naprawdę zrozumieć jej nietypowego jak dla mnie zakończenia. Książka sama w sobie bardzo krótka, przez co fabuła rozgrywa się w bardzo szybkim tempie. I nie wiem czy to wina mojego umysłu, który ostatnimi czasy chodzi na zbyt wolnych obrotach, czy też naprawdę zakończenie było dość niejasne, tak więc postanowiłam, iż wrócę do niej, jak tylko moje szare komórki zechcą ze mną współpracować. 🤓📚