Zew Cthulhu. Gra paragrafowa recenzja

Biorąc do recenzji „Zew Cthulhu” – grę paragrafową na motywach opowieści H.P. Lovecrafta, tak naprawdę nie wiedziałam czego się spodziewać. Gdzieś tam motyw ogromnego potwora-bóstwa z głębin mi się przewinął, sama idea gry paragrafowej również, jednak namacalnie nie miałam doświadczenia w tym temacie. Czy pierwsze spotkanie z takim rodzajem książki okazało się dla mnie pozytywne, czy jednak sobie daruję podobne doświadczenia w przyszłości?




W tej historii wcielamy się we Francisa Waylanda Thurstona, pracownika Uniwersytetu Browna w Providence. Jest rok 1926, pewnego dnia, otrzymujemy informację o śmierci krewnego – historyka i antropologa, który zostawia nam tajemniczy spadek…

Dla tych, którzy nie wiedzą, gra paragrafowa, polega na wybieraniu ścieżki bohatera, poprzez paragrafy, które prowadzą nas przez fabułę. To my decydujemy co zrobi nasza postać i to my generalnie, poprzez dokonane wybory kierujemy fabułą.

Przyznaję, że pierwsze podejście miałam totalnie na luzie, takie pójście na żywioł i wybieranie najbardziej brawurowych z możliwych decyzji. Miałam nawet frajdę, bo na co dzień jestem raczej ostrożna (behapowiec, to wiadomo!) Oczywiście ta runda zakończyła się moją śmiercią (no szok i niedowierzanie!).

Kolejne rozgrywki brałam już bardziej na poważnie i przyznaję, że totalnie się wciągnęłam. Pragnęłam poznać taką ścieżkę fabuły, która doprowadzi mnie do rozwiązania zagadki, pełni władz umysłowych i rzecz jasna – przetrwania!

Co mnie zaskoczyło, to grubość tej pozycji – książka liczy sobie jakieś sto jedenaście stron (nie wliczając bestiariusza). Rzecz jasna napisana jest prostym językiem - można rzec, krótko, zwięźle i na temat. Dla mnie obytej z obszernymi opisami świata przedstawionego, zabrakło dłuższych, bardziej rozbudowanych zdań, czy literackiego języka. Zdaję sobie jednak sprawę, że wówczas sama gra, stałaby się nużąca i przydługawa, dlatego użytej stylistyki, nie zamierzam traktować jako wady.

Zdecydowanie na plus zasługuje rozmieszczenie poszczególnych alternatyw. Spodziewałam się czegoś w stylu: pierwsze kilka stron początek, następnie jakieś kilka rozwinięcia, a zakończenie rzecz jasna gdzieś na ostatnich stronach. Tu twórcy jednak zrobili mi niespodziankę i paragraf, który doprowadził do końca, można znaleźć w dowolnej części książki. Zakończenia są sprytnie poukrywane, dlatego ostatecznie podczas kilku początkowych rozgrywek nie wiadomo gdzie się ich spodziewać. To się zmienia z czasem, zwłaszcza jak ktoś ma pamięć do liczb (jak ja!) i już zaczęłam rozpoznawać, gdzie zaprowadzą mnie poszczególne wybory. Dlatego warto sobie robić dłuższą przerwę między kolejnymi podejściami.

Czy moje pierwsze spotkanie z grą paragrafową uważam za udane? Oczywiście! Zapewniła mi ona nietuzinkową rozrywkę, intrygującą zagadkę do rozwiązania i rzecz jasna mnóstwo frajdy z możliwości decydowania o losie bohatera. Ponadto na uwagę i ogromny plus zasługuje wydanie książki. W „Zewie Cthulhu” znajdziecie mroczne, klimatyczne ilustracje, które idealnie wpasowują się w nastrój gry. Polecam serdecznie!

Almaranth, 08.06.2021

PS. Książka otrzymana z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl (Dziękuję!)

PPS. Fajnie czytać w duecie lub większym gronie i wymieniać się doświadczeniami, zabawa świetna 😊