Polskie rekolekcje recenzja

Tam, gdzie diabeł mówi dobranoc…

Autor: @timido2 ·3 minuty
2010-12-30
Skomentuj
Polub, jeżeli recenzja Ci się spodobała!
Piotr Kobza –debiutujący pisarz jest człowiekiem o szerokich zainteresowaniach. Z zawodu dyplomata- europeista, pomieszkiwał tu i ówdzie. Jak sam pisze lubi słowa w różnej postaci i układach, stąd zapewne pomysł wkroczenia na pole literatury. „Polskie rekolekcje” miały mu otworzyć drzwi do literackiego świata, który chciał podbić z miejsca. Jak widomo najlepszy w tej kwestii jest skandal, zwłaszcza z katolicyzmem w tle – skoro Dan Brown się na tym obłowił to czemu nie spróbować…
„Polskie rekolekcje” to powieść, hmm… może raczej czytadło o aspołecznym zakonniku, który powraca na ojczyzny łono (pozwoliłam sobie zacytować ten zwrot z treści, chociaż jakoś go kojarzę z innej powieści…), aby zasiąść na czole diecezji sokalskiej. Perypetie dość osobliwego księdza Borysa są jednakże mało skandaliczne (nawet dom publiczny w tle nie pomógł) i dość nudne… A miało być tak pięknie… Miała być książka- poradnik dla biskupów, przyszłych biskupów i wielu innych. Plan ambitny, jak przystało na człowieka, który skromnością nie grzeszy. Niestety chyba zbyt płytko zgłębiał Pan, Panie Autorze instytucję kościoła katolickiego i przeoczył, że pycha jest grzechem głównym.
Głównym bohaterem książki jest Borys – zakonnik, który żyje dostatnio i w miarę szczęśliwie w Rzymie, jednakże jego charakter, sposób bycia i cynizm nie zjednują mu przyjaciół. Decyzją swoich zwierzchników zostaje mianowany biskupem w Sokołowie. Borys jako osoba wykształcona, obyta, światowa, nie potrafi się pogodzić z tą decyzją, jednakże nie może jej odrzucić. Trafia do małej miejscowości, która jawi mu się, jako miejsce, o którym zapomniał Bóg. Polska przedstawiona jest jako kraj zacofany, zaściankowy, konserwatywny (w pejoratywnym znaczeniu) – jednym słowem dziura zabita dechami. Zamieszkana przez ludzi prymitywnych, ograniczonych, głupich, infantylnych. Nic dziwnego, że światowiec nie może się odnaleźć w nowej rzeczywistości, że nie potrafi zjednoczyć się z ludźmi, zbratać ze współpracownikami. Jest arogancki, cyniczny, wywyższający się, nie sposób go polubić. Nawet przejawy jego dobrego serca nie są w stanie zmienić tego negatywnego obrazu. Ksiądz Borys prezentuje się jako bohater jawnie negatywny. I raczej trudno mu współczuć…
Sam proces czytania, abstrahując od emocji, jakie wywołuje główny bohater, jest dość uciążliwy. Głównie za względu na wtrącenia w języku włoskim, łacińskim i liczne zwroty stricte związane z Kościołem. O ile zdania w języku włoskim są tłumaczone, a na końcu książki są objaśnione trudniejsze terminy kościelne, o tyle autor uznał, że każdy czytelnik zna łacinę na tyle dobrze, aby samemu przetłumaczyć licznie użyte zwroty (no, cóż w końcu to książka dla biskupów, nie dla pospólstwa).
Obce wtrącenia to jedynie część językowych niespodzianek. Język używany przez autora jest niekiedy tak trudny, że należałoby sięgnąć po słownik! Momentami czułam się, jakbym czytała rozprawę naukową a nie książkę fabularną. Styl również jest niejednolity. Raz inteligencki, miejscami niemalże militarny, w ostatnich rozdziałach chłopski, jakby inspirowany Reymontem. Może taki był zamysł, ale cóż… Nie złapie się dwóch srok za ogon.
Inną sprawą jest dobór imion i nazwisk postaci. Otóż zauważyłam pewną skłonność – osoby wysoko postawione, światowe noszą wymyślne, ciekawe imiona, osoby zaś prezentujące lud diecezji sokołowskiej obdarzone zostały ośmieszającymi nazwiskami i pospolitymi imionami; taki sam los spotkał okoliczne miejscowości. Fakt ten podkreśla, jak bardzo negatywny stosunek do rodaków (zwłaszcza ze Wschodu) ma autor, który bądź co bądź jest człowiekiem światowym, niemalże kosmopolitą.
Reasumując obraz Polski jest stereotypowy, co szczególnie razi u polskiego autora. Akcja jest nudna, nie wciąga, nie zmusza do myślenia. Główny bohater odpycha, reszta jest zepchnięta na margines, ale i wśród nich bark ciekawych, charakterystycznych postaci. Styl jest nużący, irytujący, niedopracowany. Moim zdaniem debiut zdecydowanie nieudany. Jeżeli mogłabym autorowi cokolwiek zaproponować to byłoby to sięgnięcie do tematyki, którą zna, bo o Kościele i życiu kapłanów nie ma zielonego pojęcia. Cała fabuła zdaje się być osnuta na domysłach, wyobrażeniach, stereotypach, a nie na faktach. A skierowanie tej książki do biskupów to istny żart, oj… za wysokie progi.

PS. Odniosłam wrażenie, że autor i jego książka są straszne nadęci, niesympatyczni i bezkrytyczni. Nie jest to bynajmniej atak ad personam, jednakże takie odczucia mam po przebrnięciu przez tą lekturę.
A i jeszcze jedno Panie Piotrze, ów papież od spraw robotników to Leon XIII, bo zabrzmiało to, tak, jakby Pan nie wiedział…
Polub, jeżeli recenzja Ci się spodobała!

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki
Polskie rekolekcje
2 wydania
Polskie rekolekcje
Piotr Kobza
5.5/10

Ciekawy debiut młodego politologa, który opisuje kulisy życia kurialnego na polskiej prowincji. Historia miejscami dyskusyjna, ale częściej wyrażająca tęsknotę za Kościołem nowoczesnym, otwartym na po...

Komentarze
Polskie rekolekcje
2 wydania
Polskie rekolekcje
Piotr Kobza
5.5/10
Ciekawy debiut młodego politologa, który opisuje kulisy życia kurialnego na polskiej prowincji. Historia miejscami dyskusyjna, ale częściej wyrażająca tęsknotę za Kościołem nowoczesnym, otwartym na po...

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki

Zobacz inne recenzje

Piotr Kobza jest trzydziestopięcioletnim politologiem - kosmopolitą, zajmującym się systemami bezpieczeństwa i organizacjami międzynarodowymi, ale postanowił rozwinąć się literacko i napisał powieść d...

@Pinkberry @Pinkberry

„OD MISJONARZA DO MĘCZENNIKA, DROGA NIEDALEKA…” Czyli „Polskie rekolekcje” Zacznę dość banalnie, i to nie dlatego, że książka, na temat której mam zamiar napisać jest banalna, lecz dlatego, by przyb...

@wiecznyturysta @wiecznyturysta

Pozostałe recenzje @timido2

Gorączka. Przewodnik dla rodziców
Jak zachować chłodną głowę ...

Rozpalone małe ciałko, szkliste oczy i zimny pot oblewający skroń – gorączka u dziecka to jedna ze zmor rodzicielstwa i ten jej aspekty, którego wolelibyśmy nie doświadc...

Recenzja książki Gorączka. Przewodnik dla rodziców
Królik i Misia. Nie taki Król straszny
Pokonać strach

Jesteśmy ogromnymi fanami serii książek o Króliku i Misi. Cenimy je za dowcip, za sposób mówienia o emocjach, za pokazywanie zwyczajów zwierząt bez lukrowania i za niesa...

Recenzja książki Królik i Misia. Nie taki Król straszny

Nowe recenzje

Pocałunki w ciemności
Pocałunki w ciemności
@marcinekmirela:

RECENZJA „POCAŁUNKI W CIEMNOŚCI” AUTOR: NELL GRUDZIEŃ WYDAWNICTWO: ALE „Muzyka była ogromną potęgą, a j...

Recenzja książki Pocałunki w ciemności
Zatokowa dewiacja
Nie da się iść przez życie, nie ryzykując
@WioletaSado...:

"Nie da się iść przez życie, nie ryzykując (…)". "Artefakt umysłu" i "Niezabliźniona nić" to tytuły dwóch wcześniejsz...

Recenzja książki Zatokowa dewiacja
Dama w kapeluszu
„Dama w kapeluszu” Anna Stryjewska
@martyna748:

Dzisiaj mam dla Was recenzję książki, po którą postanowiłam sięgnąć z dwóch powodów. Pierwszy z nich jest taki, że uwie...

Recenzja książki Dama w kapeluszu
© 2007 - 2024 nakanapie.pl