Lato na Majorce recenzja

Moją uwagę przyciągnął tytuł powieści. Majorka, piękna hiszpańska wyspa ze śródziemnomorskim klimatem - to urokliwe i przepiękne miejsce, gdzie lato mogłoby trwać dla mnie cały rok. To wyspa, do której mam zdecydowaną słabość i mogłabym przeczytać o niej wszystkie książki, ale niekoniecznie wszystkie warte są mojej uwagi.

Chciałam więc sama się przekonać czy warto tracić czas na tę powieść.

„Lato na Majorce” Emmy Straub ogólnie mnie nie rozczarowało, ani też zbytnio nie zachwyciło. Przede wszystkim liczyłam, że poczuję zapach, klimat i smak wyspy, że w słoneczne dni będę odkrywać Majorkę razem z bohaterami, ale miałam też nadzieję, że historia wakacyjnego wypoczynku w tym miejscu nie będzie banalna i nudna. Poczułam klimat Balearów, a w książce nie zabrakło pięknych opisów przyrody. Przyłączam się do opinii, że „Majorka przypominała wielowarstwowy tort – sękate drzewa oliwne i nastroszone palmy, szaro – zielone góry, kredowobiałe skalne ściany wznoszące się po obu stronach drogi, a ponad tym wszystkim bezchmurne, jasnobłękitne niebo”.

Amerykanie mieszkający na Manhattanie – Franny i Jim Postowie zaplanowali, że swoją 35. rocznicę ślubu oraz ukończenie szkoły średniej przez ich córkę Sylvię, uczczą dwutygodniowym pobytem na Majorce. Wakacje spędzają więc z córką, synem i jego dziewczyną oraz z dwójką przyjaciół w domu z basenem przyklejonym do zbocza góry. Dom zaś „lśnił w promieniach porannego słońca, a czarne okiennice po obu stronach otwartych okien wyglądały jak rzęsy wokół oczu na pięknej twarzy”. Pobyt na pięknej, skąpanej w słońcu hiszpańskiej wyspie otoczonej górami i plażami ma być chwilową ucieczką od domowych, rodzinnych problemów i narastających napięć między małżonkami. Franny potrzebuje oddechu i dystansu, by podjąć ostateczną decyzję czy trwać w małżeństwie, ale nie tylko ona podejmuje w tym czasie ważne życiowe decyzje. Fabuła co prawda nie porywa, budzić może mieszane uczucia, tak jak i bohaterowie, niepozbawieni wad, ale w mojej końcowej ocenie książka wypada dobrze. Jej lektura utwierdziła mnie w przekonaniu, że wyjeżdżając na wakacje nie ucieknie się od kłopotów, a problemy nie znikną jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki, ale można na nie spojrzeć z dystansem i z innej perspektywy.

Autorka umiejętnie wpasowała się w klimat wyspy, przeplatając opisy krajobrazu i to według mnie jest największym atutem tej powieści. Ja poczułam się jakbym znowu była na Majorce!