Tam, gdzie trwa noc recenzja

Jak czytelniczo idzie ci kwiecień?

Mnie o dziwo ten miesiąc idzie najlepiej od początku roku! Przeczytałam masy cudownych książek i oby już tak zostało.

Reklama - wydawnictwo we need ya

Dziś post to idealny przykład jednej z tych książek gdzie na początku zwróciłam uwagę na okładkę i wydanie, a dopiero później przeczytałam opis i totalnie wiedziałam, że to będzie coś dla mnie dlatego, że mamy tutaj Mitologię słowiańską i wierzenia!

Fabularnie też dostajemy naprawdę spoko historie, która trzyma się swoich założeń. Ponieważ dostajemy historię nastoletniej dziewczyny u progu dorosłości, która Żyje w wiosce gdzie ludzie są przekonani, że osoby, które posiadają magiczne zdolności, są potworami. A jak to młoda dziewczyna to szybciej robi niż myśli i postanawia na własną rękę udać się do lasu, do którego nikt z własnej woli się nie udaje i pozbyć się tej magii. Liska zostaje porwana przez Leszego, strażnika lasu w ciele demona, który przedstawia jej propozycję nie do odrzucenia: rok służby w zamian za spełnienie jednego jej życzenia. Oczywiście jak to bywa w takich książkach, główna bohaterka się zgadza i przez całą tę powieść my dowiadujemy się różnych tajemnic, sekretów i to dlaczego Leszy jej takie coś zaoferował.

Fajne jest to, że Liska idzie akurat w nocy Kupały, żeby odnaleźć kwiat paproci, fajne nawiązanie do kultury, ale! Ja jestem bardzo zapalonym fanem słowiańskości i kilka faktów z tych obrzędów mi nie pasowało i było takich mocno niepasującym do rzeczywistości, o której wiem.

Bardzo fajne też było to, że bohaterka na przestrzeni książki widzi, że tak naprawdę to nie magia jest problemem to, że ona chciała się jej pozbyć, może byłoby najgorszą rzeczą, jaką chciała zrobić. I to pokazuje nam, że nie zawsze pasujemy do środowiska, w których przyszło nam żyć i nie musimy zmieniać się na siłę, tylko wystarczy poszukać osób podobnych do nas!

Klimatyczna opowieść, taka wręcz magiczną trzymające w napięciu, która mnie zauroczyła, tylko że za mało się tu działo. Mamy zaniedbany Dworek, do którego ona idzie i tak naprawdę to było jedną z ciekawszych momentów. Ponieważ mamy tu coś, czego nienawidzę, czyli rozległe i niepotrzebne opisy takie zbyt ubarwione gdzie to wszystko odnosi się do takich zwykłych rzeczy, żeby tylko wydłużyć tę książkę. Miałam też problem z wgryzienie się w tę historię i tak naprawdę ja nie byłam w 100% zaangażowana przez całą historię, po prostu nie miałam takiego powodu, jakby fajnie podróżować z bohaterami, patrzeć na to, co robią, tylko że ja nie do końca ich polubiłam (nie no, Leszego bardzo lubię‼️), bo byli tacy bez wyrazu, a ich emocje były niewystarczające opisane.

Ma plusy, ma też minusy. Jednak dalej nie jest to zła książka, jest bardzo podobna do wielu innych, które czytałam, ale na sam początek z mitologią słowiańską czy z książką, którą przeczyta się na raz, będzie okej.