Szpiedzy Tangeru recenzja

Lubicie oglądać filmy sensacyjne?

Jeśli odpowiedź jest twierdząca, zachęcam do sięgnięcia po najnowszą książkę Daniela Nogala. "Szpiedzy Tangeru" są idealną lekturą dla czytelników, którzy lubią akcję, wątki szpiegowskie i polityczne oraz ciekawych bohaterów. Niespełna 300 stron prężnie posuwającej się akcji pozwala przyjemnie spędzić czas z dobrą lekturą.

Główny bohater, Maksymilian Biel, jest byłym agentem wywiadu. W momencie kiedy go poznajemy, prowadzi spokojne życie w Tangerze, jest przedsiębiorcą posiadającym firmę transportową, którą założył razem ze swoim przyjacielem. Jego dawny współpracownik i przyjaciel zostaje zamordowany. Biel na własną rękę prowadzi śledztwo, które z każdej strony niesie ogromne niebezpieczeństwo.

Akcja książki osadzona jest w latach 40. XX wieku, co było dla mnie miłym zaskoczeniem. Dodatkowo klimat północnego Maroka pomaga przenieść się do wspomnianych czasów, gdzie na każdym kroku czai się niebezpieczeństwo. Miejsce, w którym znajduje się skupisko przemytników, zbiegów, agentów i różnych komórek organizacyjnych zwalczających przestępczość i nie tylko, przeraża, jednocześnie wywołując ekscytację. Zdarzenia tam występujące wywołują ciary na skórze, ale na szczęście jest się ich świadkiem tylko jako czytelnik.

Daniel Nogal napisał historię sensacyjną, która mogła wydarzyć się naprawdę. Nie jestem znawcą historii, nie jestem nawet jej fanką, ale myślę, że z wydarzeń z przeszłości bierze się wiele inspiracji.

Podziwiam uknutą intrygę, którą przedstawił Nogal. Przyznaję również, że tematy polityczne, organizacje trochę mnie przerażały, czasami się gubiłam, ale im dalej posuwałam się do przodu w czytaniu książki, tym lepiej szło mi przyswajanie kolejnych faktów.

"Szpiedzy Tangeru" to historia o życiu na ciągłej adrenalinie, gdzie przeszłość dogania człowieka w nieoczekiwanym momencie, sytuacja w kraju jest napięta przez bunty i terrorystów, przemyt broni po II wojnie światowej ma się bardzo dobrze, a życie ludzkie jest zbyt kruche, by móc przechytrzyć lepszych od siebie.

Nie czytuję na co dzień tego typu literatury, ale nie żałuję, że sięgnęłam po ten tytuł. Daniel Nogal przedstawił kawałek dobrej sensacji, choć gdyby rozwinął powieść pod względem przeszłości bohatera, byłaby ona jeszcze lepsza. Ze swojej strony mocno zachęcam Was do przeczytania.