Tata Tadzika recenzja

Podobno kiedy pojawia się dziecko, zmienia się caly świat! Nie wiem. Nie mam, jeszcze. Od znajomych wiem, że to nie lada wyzwanie pogodzić bycie rodzicem z byciem sobą i takich WAS (rodzicow), jak pisze Maciej Stuhr należało by sklonowac. By każdy rodzicowy klon mógł robić "swoje", A sam oryginal się nie wypalił. Bycie rodzicem to nie lada wyzwanie (wiem to po swoich...). Do życia powołuje się niczemu niewinna, nieskazitelna miniaturowa osóbkę, którą właśnie z racji tej niewinności trzeba ponad wszystko chronić. NA KAZDYM KROKU. Gdyby tego było mało to z dnia na dzień, z miesiąca na miesiąc,z roku na roku temu małemu człowiekowi trzeba pokazać świat. Dokładnie ten sam przed, którym od pierwszych dni życia trzeba chronić. I jak to zrobić? Co począć? Jak nie zwariować? (Zarówno z ilości wyzwań, jakie stawia przed nami tenże świat , jak i z miłości to tegoż ściśle chronionego skarbu).
Z felietonami Macieja Stuhra spotkałam się jakiś rok temu w miesięczniku "Zwierciadło" i nie będę ukrywać, że akurat wtedy był to jeden z lepszych "tekstów" które tam znalazłam. Lekkość pióra połączona z ogromną dawką humoru, luzu, dystansu do siebie i swiata oraz nietuzinkowego podejścia do życia daje taki oto efekt jaki ukaże się oczom i duszy czytelnika gdy sięgnie po książkę "Tata Tadzika". Niejeden z was drodzy rodzice uśmiechnie się już na pierwszych stronach.
Mnie lektura zajęła dwa dni, dwa najprzyjemniejsze wieczory jakie spędziłam po pracy.