Łowca recenzja

Łowca to moje pierwsze spotkanie z twórczością autora i z pewnością nie ostatnie. Jeżeli wszystkie książki są pisane na podobnym poziomie, to zaczynam się jednocześnie bać, ale i drżeć z niepewności na to, co autor mi zaserwuje.
Pierwszy tom z serii o komisarzu Sikorze to najbardziej przerażająca książka jaką miałam w rękach. A jak wiecie, czytam, dużo. Ja głupia zawsze myślałam, że klaun z cyrku albo zjawa z nawiedzonego domu są straszne. Nie! Przerażające są ludzkie zachowania, nad którymi nie potrafię przejść do porządku dziennego.
Podczas kolonijnego wypadu w Karpaczu, pod kołami ciężarówki ginie dziesięcioletni chłopiec. Policja rozpoczyna śledztwo, z którego wynika, że chłopiec uciekł z ośrodka, ponieważ został zgwałcony. Podejrzanym jest jeden z wychowawców, który dzięki swojemu bratu, który jest prokuratorem, zostaje uniewinniony od wszelkich zarzutów. Ojciec chłopca, który nie może pogodzić się z takim obrotem sprawy, wdaje się w bójkę z podejrzanym, która źle się dla niego kończy, ponieważ na skutek poniesionych obrażeń bandyta z automatu staje się ofiarą, która trafia do szpitala, a mężczyzna niestety trafia do więzienia.
Mija prawie dziesięć lat od tamtego wydarzenia, a w innej części kraju zostaje znalezione ciało dziecka, które zostało brutalnie wykorzystane. Od tej chwili do gry wkracza Łowca, którego celem jest wymierzenie sprawiedliwości.
Podczas czytania tej książki niejednokrotnie włos zjeżył mi się na głowie. Pierwszy raz spotkałam się z motywem pedofilii w powieści i przyznam się, że nie zdawałam sobie sprawy, że (nie wiem jak to ująć aby nie zabrzmiało to źle) tak na mnie to zadziała. Być może nie powinnam tutaj tego pisać, ale jest we mnie tyle wściekłości i poczucia bezradności wobec tego typu bestialstwa, że muszę to wydobyć z siebie za pośrednictwem słów i napisać, że każdemu pedofilowi ucięłabym jaja. To i tak za mało, za to jakich czynów się dopuszczają, ale śmierć w tym wypadku jest dla nich nagrodą, a nie karą.
Podobno druga część z serii o tytule Sidła jest jeszcze lepsza, w co nie wątpię, ale nie wiem czy powinien być to powód do zadowolenia w moim przypadku, ponieważ moja psychika może nie wytrzymać kolejnego emocjonalnego ciężaru. Ciężko mi przejść do porządku dziennego, nad tym co przeczytałam. Mam nadzieję, że w końcu przestanę w prawie każdym mężczyźnie dopatrywać się zachowań sugerujących niezdrową fascynację małymi dziećmi. Ode mnie 10/10.