Skandalistki recenzja

Po raz pierwszy z twórczością pani Niny spotkałam się w 2022 roku przy okazji tytułu Dziewczyna lotnika, który bardzo dobrze wspomina. Cieszę się, że mam tę przyjemność obcować z najnowszą książką autorki, która przyciągnęła mnie do siebie opisem.

Na hasło dwudziestolecie wojenne reaguję bardzo emocjonalnie, bo jest to jeden z moich ulubionych okresów w historii. Kiedy okazało się, że najnowsza książka pani Niny została osadzona w tym klimacie, nie zastanawiając się, sięgnęłam po nią.

Sara Margo jest piękną, odnoszącą sukcesy aktorką, która żyje pod jednym dachem z mężem Feliksem, tyranem, który znęca się nad nią fizycznie i psychicznie, skutecznie odseparowując ją od rodziny i przyjaciół. Jej jedynym wsparciem, po śmierci rodziców, którzy zginęli w wypadku samochodowym, jest brat Dorian, który od samego początku nie ufał Feliksowi, lecz nie zdołał odwieść swojej siostry od zamiaru zamążpójścia. W pewnym momencie kobieta zaczyna podejrzewać, że jej mąż mógł mieć coś wspólnego z morderstwem rodziców i postanawia zrobić wszystko by wsadzić go do więzienia. Śledząc poczynania męża, dowiaduje się, że ma on powiązania z Alojzym Liebhaberem, stręczycielem i szantażystą. Nienawiść do tego mężczyzny połączy ją z dwiema kobietami – Justyną Oleander i Heleną Wiśniewską. Czy Skandalistki to dobre określenie dla kobiet, które czuję się na tyle silne i zdeterminowane, by walczyć z uprzedzeniami i mężczyznami w świecie przez nich zdominowanym?
Jestem zachwycona tą powieścią. Dostałam wszystko, czego od niej oczekiwałam, a nawet więcej. Wartka akcja, dzięki której nie sposób oderwać się od książki, dobra charakterystyka postaci, ich różnorodność, zwłaszcza jeżeli chodzi o kobiece sylwetki, co wcale nie było łatwe przy tak silnych kobietach oraz język i styl pisania. To wszystko spowodowało, że czytało mi się tę książkę z taką przyjemnością (mimo trudnego tematu), jakiej szukam w książkach.
Gdyby ktoś pytał, do której z postaci mi najbliżej, wskazałabym Doriana. Ceniłam w nim chęć dążenia do prawdy, pomoc siostrze i dobro, jakie płynęło z jego wnętrza. Ode mnie 9/10.
PS. Dziękuję za wzmiankę o Bodo. Od razu cieplej zrobiło mi się na sercu, kiedy natrafiłam na niego w tej historii.