Pod dachem z mordercą recenzja

Jedną z książek Klaudii Muniak już mieliście okazję poznać na moim profilu, nadeszła pora na jej najnowszy thriller.

Nie byle jaki, thriller medyczny czyli to, co tygryski lubią najbardziej zaraz za psychologicznym.
Ale nie martwcie się, nieco tego drugiego znajdziecie tu także.

Olga Soboń od pięciu lat żyje w cieniu zaginionego męża, którego wszyscy mają za morde*cę.
Ona uważa, że jest niewinny.

Genialna kreacja bohaterów, którzy są nieprzewidywalni, emocjonalni, mściwi, zagubieni.
Po prostu tacy realni, jak każdy z nas.

Książka trzyma w napięciu od początku do końca, cały czas coś się dzieje.
Autorka zastosowała kilka zwrotów akcji i zmyłek, kiedy wydaje nam się, że mamy podejrzanego to wymyka się nam z rąk i to nie raz i nie dwa.

Ciekawa jestem, czy dobrze obstawicie, kto nim jest?
Odpowiedź znajdziecie na samym końcu lektury.

Ze stale rosnącym zainteresowaniem brnęłam przez kolejne strony bo koniecznie chciałam wiedzieć, kto jest winny tych wszystkich przestępstw.

Mamy perspektywę kilku osób, więc teoretycznie jako czytelnik wiemy, co się dzieje a w praktyce do końca nie wiemy, kto jest opraw*ą co jest kapitalnym rozwiązaniem, bo trzyma nas w niewiedzy i nie czujemy zawodu, że rozgryźliśmy zagadkę w połowie książki.

Gdzie się podziewa mąż Olgi?
Kto jest potworem, który porywa pacjentów ze szpitala?
Czy kobieta odetchnie pełną pier*ią?

Kilka ciekawostek medycznych uatrakcyjnia treść, do tego mamy także podgląd na to, jak rodzina osoby podejrzanej (bez udowodnionej winy) musi mierzyć się z linczem ludzkim, jak zamyka się ich otoczenie.

Muszę przyznać, że nie spodziewałam się takiego zakończenia historii, nieco inne miałam myślenie co mi daje znać, że autorka wspaniale pokierowała akcję i zaskoczyła czytelnika.
To świadczy o dojrzałości pisarki, która jest w stanie wywołać konsternację u doświadczonego już przecież książkowego freaka.

Kolejny raz jestem ukontentowana twórczością Kladudii Muniak, z radością oczekuję kolejnej książki i przyznam, że jeden tytuł autorki mam do nadrobienia ale co się odwlecze, to nie uciecze.

Czytajcie i dzielcie się wrażeniami