Toksyczne układy recenzja

Kiedy najbliższym zagraża niebezpieczeństwo, człowiek jest w stanie zrobić absolutnie wszystko, by ich chronić. Zgodzisz się ze mną?

Urlop macierzyński komisarz Olgi Balickiej dobiegł końca. Mogłoby się wydawać, że teraz pomału będzie wracała do pracy. Nic bardziej mylnego! Na dobry początek dostaje do rozwikłania sprawę brutalnego zabójstwa. Zadźgana z premedytacją kobieta była kierowniczką w wielkiej firmie farmaceutycznej i niestety wśród większości swoich podwładnych nie cieszyła się dobrą sławą. Pozbawiona życia prywatnego, gnębiła zespół, traktując jego członków jak byle popychadła, które mają robić wszystko, by realizować cele firmy. Czy cele tę są jednak aby na pewno nieskazitelnie czyste? Niestety potencjalnych winnych możemy wyłaniać bez liku. Sprawa nie wygląda więc na łatwą do rozwikłania, a komplikuje się jeszcze bardziej, gdy śledczy zaczynają dostrzegać powiązania koncernu ze znacznym wzrostem liczby zgonów na oddziale kardiologii jeleniogórskiego szpitala.

W tej części pojawiają się również dwa cienie z przeszłości Olgi. Jeden w życiu prywatnym, próbując wejść z butami w poukładane życie Balickiej i Mureckiego. Drugi to postać z pierwszego śledztwa, która wtedy nie została ujęta, a jak się okazuje, nie powiedziała jeszcze ostatniego słowa w swej przestępczej działalności. Do puli nieszczęść dochodzi jeszcze nowa pani prokurator, która ewidentnie postawiła sobie za cel pognębienie policjantów.

Każdą kolejną książkę serii czytam z coraz większą fascynacją. Bardzo polubiłam styl, w jaki autorka prowadzi nas przez meandry śledztw. Nic tu nigdy nie jest oczywiste, co sprawia, że kolejne strony połyka się z ciekawością. Choć nadmiar wątków obyczajowych w kryminałach potrafi razić, tak tutaj prywatne sprawy Olgi i Kornela świetnie zazębiają się ze śledztwem. Rzucają bowiem szerszy strumień światła na postawy bohaterów, pozwalając czytelnikowi lepiej zrozumieć ich motywacje. Kiedy świat zawodowy zaczyna zapuszczać swoje niebezpieczne macki za próg domu, nikt przecież nie będzie patrzył bezczynnie na rozwój wydarzeń. Nasi bohaterowie kolejny raz stają w obliczu nie tylko zagadki kryminalnej, ale i dylematów związanych z pogmatwaną ludzką naturą. Czytanie "Toksycznych układów" to była czysta przyjemność!