Traktat o łuskaniu fasoli recenzja

„Snuj się, snuj bajeczko... a było tak:...”. Tak zaczynała się jedna z moich ulubionych bajek, której w dzieciństwie słuchałam z płyty gramofonowej. Ten wstęp, wywołujący lata temu tajemniczy nastrój oczekiwania i pobudzający dziecięcą wyobraźnię pobudził znów moje emocje. Tym razem nie za sprawą bajki, a za sprawą powieści Wiesława Myśliwskiego. Podobnie bowiem jak ta bajka, tak spokojnie, leniwie wręcz snuje się ta opowieść. Wyobraźnia tworzy obrazy i podąża za myślami autora. 
„Traktat o łuskaniu fasoli” bowiem, to przepiękna opowieść o życiu. W zasadzie monolog, zawierający filozofię życia. Treść powieści (nie napiszę akcja, ponieważ to zbyt dynamiczne określenie) niespiesznie toczy się przez niemalże 400 stron. Książkę czytałam powoli, zgłębiając jej treść i analizując wraz z bohaterem wcale nie nudną prozę życia. Książka do delektowania i smakowania. Bardzo mądra i refleksyjna. Cudowny język, tak charakterystyczny dla pisarstwa Myśliwskiego zachwyca również tutaj. 
Jedna z tych książek, które nie powinny się nigdy skończyć. Z żalem, że nie ma więcej stron przede mną zamykałam przeczytaną powieść... 
Oceniając ją odnoszę wrażenie, że nawet moje 10 gwiazdek nie oddaje rzeczywistej wartości tego dzieła. Bo tak naprawde to wielkie ARCYDZIEŁO.