Trzech panów w łódce [nie licząc psa] recenzja

Trzech panów w łódce (nie licząc psa)

Autor: @LiterAnka ·2 minuty
2020-11-24
Skomentuj
7 Polubień
„Trzech panów w łódce (nie licząc psa)” Jerome’a K. Jerome zaintrygował mnie tytułem, bo wyczułam w nim coś arystokratycznego, pompatycznego, nie wiedząc nic o książce. Być może jestem ignorantką i sięgając po tak znaną pozycję powinnam wiedzieć, że to największe dzieło angielskiej satyry, wydane po raz pierwszy w 1889 roku. No nie wiedziałam, choć spodziewałam się pewnego rodzaju komedii. Nie zawiodłam się.

Ciekawa jest historia tej książki. Autor pierwotnie miał zamiar napisać przewodnik po największych atrakcjach znajdujących się wzdłuż Tamizy, ostatecznie jednak przeważyły treści anegdotyczne i humorystyczne. Opowiada o przygotowaniach i podróży łodzią po Tamizie trzech mężczyzn – Jerome’a, Harrisa i George’a oraz psa Montmorencego, jaką odbyli na odcinku 123 mil od Kingston do Oksfordu. A jest to podróż pełna przygód, które pokazują, jakimi ludźmi są bohaterowie. Na wierzch wychodzą wszystkie ich wady, które jednak pokazane są z dystansem i w żartobliwej formie. Przyjaźń podróżników nie raz zostanie wystawiona na wielką próbę, kiedy co rusz któryś nawala, nie spełnia swoich obowiązków, naraża pozostałych na niewygody i wszelki dyskomfort. W trakcie zbliżania się do celu mamy też okazję poznać opisy mijanych krajobrazów, które pokazują, ze podróż ta obfitowała w niezwykłe wrażenia estetyczne, dostarczane przez naturalną przyrodę. Znajdzie się też wiele miejsca na różnego rodzaju anegdoty, dotyczące tego, jak funkcjonował ówczesny świat i jakie stosunki społeczne wtedy istniały.

Całość tworzy niezwykle zabawną i humorystyczną konstrukcję. Angielski humor sytuacyjny jest nie do podrobienia i wygląda na to, że należę do jego wielbicielek, bo szalenie mi się podobał w wydaniu pokazanym w tej książce. Trafnie i bezlitośnie obnażał ludzkie przywary i słabości, nie potępiając jednak nikogo i nie ubliżając. W wielu przytaczanych anegdotach autor miał szansę opowiedzieć nie tylko o podróżowaniu łodzią i możliwych trudnościach, ale przede wszystkim o ludzkich postawach. Samo pakowanie bagaży, a potem przekraczanie śluz, szukanie noclegów i karczm w mijanych miejscowościach lub spanie pod gołym niebem przysparzało niezliczonych sytuacji, w których kultura osobista i wpojona powściągliwość w wyrażaniu emocji bywały zapominane.

Wycieczka łodzią w wykonaniu trzech tytułowych panów to jedna wielka parodia wielkich wypraw morskich, bo od samego początku widać, że są oni do niej kompletnie nieprzygotowani, nawet spakowanie bagaży sprawia im problem. Spotykane po drodze trudności i przeciwności, choćby kapryśna pogoda, są pretekstem do wtrącania licznych anegdot, dzięki którym ta historia staje się barwna a tym samym bogata w obraz społeczeństwa i człowieka, pokazując jego uniwersalne cechy. Jerome na przykład chwali się, że kocha pracę i nie mógłby bez niej żyć. Godzinami uwielbia patrzeć na nią i lubi, gdy ktoś ją wykonuje. Wśród sarkastycznych uwag tego typu znajdziemy również głębsze przemyślenia o tym, że człowiek gromadzi w swoim życiu mnóstwo niepotrzebnych rzeczy, których przydatność jest weryfikowana właśnie w momencie wyruszania w dłuższą podróż, kiedy zabieramy tylko to, co naprawdę potrzebne.

Widać, że książka powstała ponad wiek temu, o czym świadczy styl wypowiedzi autora. Można wyczuć w języku tej powieści pewną powściągliwość, szlachetność, która mi zupełnie nie przeszkadzała, przeciwnie, stanowiła miłą odmianę od codziennego, pospolitego języka. W żadnym wypadku nie jest to monotonna, nudna książka. Ogólny nastrój farsy od czasu do czasu przełamywany jest opisami pięknych krajobrazów, historią mijanych miast i istniejących tam zabytków. To dobrze, że takie książki są wydawane, doczekują się wznowień po latach. Warto po nie sięgać.

Moja ocena:

Data przeczytania: 2020-11-24
× 7 Polub, jeżeli recenzja Ci się spodobała!

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki
Trzech panów w łódce [nie licząc psa]
24 wydania
Trzech panów w łódce [nie licząc psa]
Jerome K. Jerome
7.4/10

Arcydzieło komizmu, opowiadające o rzecznej eskapadzie trzech miejskich hipochondryków w czasach rodzącej się kultury masowej i powstającej mody na wycieczki Trzech panów w łódce (nie licząc psa) to ...

Komentarze
Trzech panów w łódce [nie licząc psa]
24 wydania
Trzech panów w łódce [nie licząc psa]
Jerome K. Jerome
7.4/10
Arcydzieło komizmu, opowiadające o rzecznej eskapadzie trzech miejskich hipochondryków w czasach rodzącej się kultury masowej i powstającej mody na wycieczki Trzech panów w łódce (nie licząc psa) to ...

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki

Zobacz inne recenzje

Pewnie nigdy nie sięgnęłabym po tę książkę, gdybym nie natknęła się na wzmiankę o niej w innej powieści - "Hotel Portofino". Zaintrygował mnie tytuł "Trzech panów w łódce (nie licząc psa)", zapisałam...

@karolak.iwona1 @karolak.iwona1

Śmieszna, pełna "słownej zabawy i ripost" książka, której czytanie leczy. A dlaczego? Już wyjawię... Trzech londyńczyków postanowiło wybrać się łodzią po Tamizie i przebyć 123 mile. Najpierw wszystk...

@aga.kusi_poczta.fm @aga.kusi_poczta.fm

Pozostałe recenzje @LiterAnka

Amanda Black i niebezpieczne dziedzictwo
Tajemnica rodu Blacków

Nie jestem w stanie wypróbować wszystkich dziecięcych książek na grupie docelowej, co nie zmienia faktu, że też mam potrzebne kompetencje :) Dzięki akcji recenzenckiej n...

Recenzja książki Amanda Black i niebezpieczne dziedzictwo
Codziennik. Mój planer osobisty
Mój planer osobisty

Moje wrażenia z krótkiego, póki co, korzystania z „Codziennika” muszę zacząć od dramatycznego spostrzeżenia, że w dzisiejszych czasach jesteśmy wprost rozrywani na kaw...

Recenzja książki Codziennik. Mój planer osobisty

Nowe recenzje

Echa nieodkupionych win
Echa nieodkupionych win
@ewus1703:

Zosia Miszczyk to młoda mama zmagająca się z trudną sytuacją finansową. Z bólem serca zostawia swoją małą córeczkę pod ...

Recenzja książki Echa nieodkupionych win
Warszawa to mój Nowy Jork
Książka, która długo boli
@ewus1703:

Młoda dziewczyna przenosi się do Warszawy z nadzieją na nowe życie. Wierzy, że u boku ukochanego zacznie wszystko od no...

Recenzja książki Warszawa to mój Nowy Jork
Signal
Bardzo udany debiut
@ewus1703:

Tego lata zdecydowanie stawiam na kryminały – to mój ulubiony gatunek, więc nie mogło ich zabraknąć również w mojej wak...

Recenzja książki Signal
© 2007 - 2025 nakanapie.pl