Trzy tygodnie z moim bratem recenzja

Trochę nietypowa powieść Sparksa, pozwalająca poznać wiele faktów z jego prywatnego życia. Między relacje z podróży Sparks wkłada obszerne opisy dzieciństwa, młodości, pozwala wgłębić się w zakamarki własnego życia, często niełatwe nawet dla niego. Rodzice, rodzeństwo, znajomi, przyjaciele, wzajemne relacje, poszczególne fakty z życia - to wszystko ukształtowało Sparksa jako pisarza. Pozwala nam wniknąć we własny tok myślenia, własne odczucia, uświadamia, jakie życiowe wydarzenia zaowocowały powieściami. Wspomnienia i przemyślenia przeplata opisami z podróży, w którą wybrał się z bratem, w celach "poznawczych", jak i w celu zacieśnienia więzi, które trochę się "popruły" z powodu odległych miejsc zamieszkania. Nie mamy jednak wątpliwości, że ich braterska miłość to ogromnie silne uczucie, chyba jedna z napędowych sił ich życia osobistego. Z każdej strony powieści przemawia ciepło, miłość rodzinna, odpowiedzialność za bliskich ; każdy z nas chciałby tak "odczuwać" swoje życie. Podróż odbywają we dwóch, ale w każdym miejscu myślą o żonach, telefonują do nich, do dzieci, robią zdjęcia, które spodobają się bliskim. Nie mam wątpliwości, że podróż dookoła świata, ich "podróż życia" była dla Sparksa pretekstem do przedstawienia własnej, rodzinnej "podróży przez życie". I to mu się w pełni udało ; przybliżając czytelnikom wizerunek siebie - człowieka, który w życiu przeszedł wiele i dobrego i złego, który potrafi przekazać innym podstawowe wartości. Dlatego nie dziwię się już, że facet tak pięknie pisze o miłości. On po prostu nie może pisać inaczej...