Za białymi goździkami recenzja

Anielin mieszka w wynajmowanym mieszkaniu, jest na ostatnim roku studiów, gdzie uczęszcza wraz z przyjaciółką. Jej życie toczy się w dość leniwym, przewidywalnym tempie. Czas dzieli między zajęciami, nauką, spotkaniami ze znajomymi. Nic nie zapowiada zmian, jakie niebawem mają nadejść.
Pewnego dnia, kiedy udaje się do ulubionej knajpki, zwraca uwagę na pewnego mężczyznę. To ich pierwsze spotkanie, ale nie ostatnie. Alan okazuje się niewidomy, jednak nie od urodzenia, a od wypadku. Im częściej się spotykają, tym bardziej Anielin zaczyna się angażować w znajomość z nim. Co prawda przyjaciółka jej odradza wiązania się nim ze względu na jego niepełnosprawność, a nawet się o to trochę pokłóciły i padło kilka przykrych słów, jednak ona nie zamierza jej słuchać. Ani trochę jej to nie przeszkadza.
Wszystko idzie w dobrym kierunku, kiedy Anielin spotyka w parku Alana z pewną kobietą. Zamiast podejść do nich, ona ucieka. Dość szybko jednak sprawa zostaje wyjaśniona i okazuje się, że to jego terapeutka. Niedługo później Eliza, kobieta z parku, zaczyna wykładać na uczelni, na którą ona uczęszcza. Dziewczyna nie czuje do niej sympatii, a wręcz przeciwnie. Wtedy jeszcze nie wie, że czekają ją w życiu wielkie zmiany. Wszystko zaczyna się od odwiedzin w domu ukochanego. Co takiego się wtedy stanie? Anielin grozi niebezpieczeństwo. Czy Alan jest tym, za kogo się podaje? Dlaczego grozi jej niebezpieczeństwo? Czy będzie mogła liczyć na pomoc najbliższych?

Historia Anielin to nie słodki romans, a wręcz przeciwnie. Okazała się ciekawa, mroczna, pełna bólu, tajemnic. Z szybką akcją pełną zaskakujących zwrotów. Mnie zdecydowanie się podobała i mocno mnie wciągnęła. Nie mogłam się od niej oderwać praktycznie od samego początku, aż do ostatnich stron. Jedynie do zakończenia mam lekko mieszane uczucia, niestety nie mogę zdradzić, dlaczego, ponieważ musiałabym napisać, jak książka się skończyła, a to odebrałoby sens jej czytania.

Główną bohaterką jest Anielin. Początkowo pełna życia, odważna, przyjacielska, trochę roztrzepana, spóźnialska. Później, kiedy zaczyna się jej koszmar, zmienia się, staje się nieufna, a jednocześnie stara się walczyć, nie poddawać się, nie daje się szybko złamać. To bohaterka, którą polubiłam, której mocno kibicowałam.


„Za białymi goździkami” to książka z historią, która wywołała we mnie wiele emocji, którą przeżywałam wraz z bohaterką. Była ciekawa, wciągająca, z zaskakującymi momentami. Ze swojej strony polecam.

Recenzja pojawiła się również na moim blogu - Mama, żona - KOBIETA