Fałszywy Pieśniarz recenzja

Jeżeli myślicie że złapanie Kusiciela zamknęło sprawę, to jesteście w błędzie. Kłopoty dopiero się zaczynają, i to poważne. Wrocław został osnuty widmem pieśni śmierci. W „ogrodzie Kusiciela” odkryto anonimowe zwłoki. Na miejsce przybywa Ida wraz z Kruchym. Rozpoczyna się śledztwo niczym z kryminału. Zniknięcia, samobójstwa, zmartwychwstania, znikające sny, „zły dotyk”, przepowiednia miłości… Ruszyła lawina. Niepozorne życzenie uruchomiło ciąg zdarzeń, a blady strach padł na magów. Ida wybrała swoją nową rodzinę, którą może stracić. Musi w końcu pogodzić się ze swoimi mocami, przyjąć ich dobre i złe strony i z ich pomocą odzyskać to, co odchodzi i może odejść na zawsze. Ale przecież Pech nie jest wieczny, z tym, że przed samym sobą nie można uciec, a przeszłość potrafi o sobie przypomnieć i zawładnąć duszą.

Kontynuacja opowieści o przygodach Idy rozkręca się z każdym kolejnym tomem, a z każdą stroną czekamy z niecierpliwością na to, czym zaskoczy nas autorka. I zaskakuje. Ma doskonały pomysł na nie wymuszone połączenie świata rzeczywistego z magią, na płynne połączenie śledztwa policji i zespołu śledczych z Wydziału Opętań i Nawiedzeń. Nie ma nudy, nie ma przewidywalności, nie ma Idy szamanki, jest Ida… No właśnie. Ida też się zmienia. Atmosfera się zagęszcza, jest mrocznie, powiewa grozą i nie brakuje czarnego humoru. Odrobinę zabrakło mi Tekli (chciałoby się jej więcej), ale Ida dorosła i przyszedł czas na wypełnienie opowieści innymi postaciami, innymi emocjami. 

Myślicie, że będzie kontynuacja? Fałszywy Pieśniarz zdaje się domykać cykl, ale duet Ida i Kruchy rozbudza apetyt na więcej. 

Zapraszam na