Ucieczka z raju recenzja

"Byłam wyprana z wszelkich emocji i nie byłam już nawet pewna, jaka jest różnica między życiem a śmiercią." (str.121)

Jest to wstrząsająca historia siedemnastolatki, której wraz z synem udało się uciec z rwandyjskiego piekła.
Poznajemy jej szczęśliwe dzieciństwo we Wschodnim Zairze, w wieloosobowej rodzinie, w domu pełnym miłości i bogactwa. Dzięki rodzicom otrzymała staranne wykształcenie. Szczególnym talentem odznaczała się w nauce języków obcych. Była uczuciową i współczującą dziewczynką. Rodzice wpajali swoim dzieciom szacunek dla innych ludzi i równe ich traktowanie.

Za czasów dyktatora Mobutu mieszkańcom Zairu żyło się dobrze. Domy wyposażone były w bieżącą wodę i elektryczność. Wszystkie dzieci realizowały obowiązek szkolny. Wielki wpływ na dzieciństwo Leah miał jej pradziadek, pod skrzydła którego uciekała, by schronić się przed gniewem rodziców.

Pod koniec lat osiemdziesiątych Tutsi w Rwandzie zaczęło się wieść coraz gorzej. W domu bohaterki nie mówiło się o takich sprawach więc dzieci żyły w błogiej nieświadomości, tym bardziej że w Zairze Tutsi byli traktowani dobrze.

Pierwszym wstrząsem w życiu Leah była nieplanowana ciąża. Jej etap niewinności i swobody się skończył. Wychowywali swoje dziecko przy wsparciu rodziców z obu stron. Drugim wstrząsem było ludobójstwo Hutów na Tutsi. Zamach na prezydenta rozpoczął krwawą rzeź w stolicy Rwandy Kigali. Na ulicę wyszli Interahamwe zabijając Tutsi na potęgę. Trupy niewinnych ludzi zalegały na ulicach, a te spływały krwią. Okrucieństwo Hutów było niewyobrażalne. Stacjonujące tu wojska ONZ były bezradne wobec dokonującej się masakry. Świadkiem tego wszystkiego była Leah, przebywająca w tym mieście.

Zaczyna się jej ucieczka z dzieckiem przez południowo -wschodnią Afrykę. Prawdziwa droga przez mękę. Nie wiedziała co się stało z jej bliskimi, ale widząc co się dzieje nie miała nadziei, że udało im się przeżyć. To co ta dziewczyna przeżyła trudno opisać. Miała wiele momentów zwątpienia i nadziei. Ciągła niepewność czy jej się uda wyjść i opresji, czy da radę. Wiele razy otarła się o śmierć i wiele razy jej pragnęła. Przy życiu trzymał ją jej syn, którego chciała ocalić. Walczyła o swoje życie i życie syna za każdym razem kiedy chciano jej je odebrać. W swojej wędrówce spotkała wielu dobrych ludzi, którzy jej pomagali w różny sposób. Dzięki nim przeżyła.

Przeżycia, których doświadczyła nauczyły ją nie wierzyć nikomu. Jej poczucie wartości legło w gruzach. Traumatyczne wspomnienia odbiły się na jej zdrowiu. Koszmary wracały nocą podczas snu. Strach towarzyszył jej ciągle w życiu. Przeszłość ją prześladowała. W końcu odnalazła swój cel w życiu, uwalniając ludzi od cierpienia i bólu. Odwiedziła też kraj swoich koszmarów, by stawić czoła demonom młodości. Stając oko w oko z oprawcą swojej rodziny zrozumiała naturę zła.