Poradnik pozytywnego myślenia recenzja

Poradnik pozytywnego myślenia to debiutancka powieść Matthew Quicka, która spotkała się z bardzo korzystnym odbiorem wśród czytelników i szybko uplasowała się na liście bestsellerów New York Times. Popularność tego tytułu zaowocowała również powstaniem ekranizacji w reżyserii Davida O. Rusella. W moje ręce książka trafiła, kiedy wypatrzyłam ją na półce w biblioteczce koleżanki. Opis z okładki zaciekawił mnie na tyle, że postanowiłam pożyczyć tę lekturę.

Narratorem jest Pat, były nauczyciel historii, który wraca do swojego rodzinnego domu po załamaniu psychicznym i pobycie w placówce psychiatrycznej na skutek kryzysu w życiu osobistym. Okazjonalnie czytelnik poznaje też poprzez listy narrację Tiffany, dziewczyny z sąsiedztwa, która również boryka się z problemami i uczęszcza na terapię, a jednocześnie za cel stawia sobie zbliżenie się do Pata.

Sięgając po tą książkę myślałam, że będzie to rodzaj dramatu, w którym głównym wątkiem będzie romans pomiędzy głównymi bohaterami. Nic jednak mylnego, wbrew pozorom książka nie należy do kanonu beztroskich romansów. Główni bohaterowie obciążeni bagażem ciężkich życiowych doświadczeń, które wstrząsnęły posadami ich świata pokazują całe spektrum problemów jakim muszą stawić czoła osoby cierpiące na choroby i zaburzenia psychiczne, ale również ich rodziny i najbliższe środowisko.

Mimo, że fabuła toczy się wokół kształtującej się relacji Pata i Tiffany, tytułowe „pozytywne myślenie” przeplata się z gorzkim ciężarem zaburzonego obrazu rzeczywistości, różnorodnych paranoi oraz frustracji wywołanej brakiem zrozumienia ze strony otoczenia. Choć książka przypadła mi do gustu, ciężko rozważać jej wartość jedynie w kategorii rozrywki. Momentami bywa depresyjna i skłania do refleksji nad tym, że często nie doceniamy tego, co dobre w naszym życiu. Oczywiście lektura nie raz wywołała uśmiech na twarzy, na tle przedstawionego kontekstu jest to jednak raczej czarny humor, który nie każdego rozbawi.

Podsumowując myślę, że to wartościowa lektura, która w przystępny sposób pomoże chociaż w niewielkim stopniu zrozumieć i przybliżyć perspektywę osób przepracowujących w swoim życiu jakąś traumę i ból po stracie, które zachwiały ich racjonalnym myśleniem.