Ukryty pokój recenzja

Wspominałam już kiedyś że komisarz William Wisting, bohater książek Jørna Liera Horsta to moja ulubiona (obok Kurta Wallandera) postać policjanta w literaturze kryminalnej. Wydaje mi się że autentyzm tej postaci i pokazania tego jak wygląda prawdziwa praca zespołu śledczego sprawiło że książki norweskiego pisarza (i byłego śledczego) od lat cieszą się niesłabnąca popularnością.
Ale jak to z długą serią bywa jedne są wciągające, inne zaś po prostu nudne i nigdy nie wiadomo na jaką akurat się trafi (dokładnie tak jak z pralinkami w bombonierce - czasami belgijska czekolada a czasami wyrób czekoladopodobny).

"Ukryty pokój" nie zapowiadał się najlepiej. Unikam jak ognia książek z wątkami politycznymi bo nasza codzienność w tej kwestii dostarcza nam aż za wiele bodźców a tu już w pierwszym rozdziale dowiadujemy się że komisarzowi Wistingowi zostaje tajne śledztwo które dotyczy osoby zmarłego niedawno polityka, byłego ministra. W jego domku letniskowym zostają znalezione kartony z pieniędzmi niewiadomego pochodzenia. Suma jest ogromna. Rodzą się więc pytania skąd się wzięła w posiadaniu polityka: korupcja, współpraca ze służbami obcych państw a może kradzież.
Aby poznać odpowiedź na to pytanie William Wisting musi prześledzić wnikliwie karierę polityczną i życie prywatne byłego ministra aby dowiedzieć się w jaki sposób wszedł w posiadanie tej gotówki. Szybko udaje mu się wpaść na właściwy trop i odkryć że z tą sprawą łączy się jeszcze jedno niewyjaśnione śledztwo - zaginięcie przed laty młodego wędkarza po którym zaginął wszelki ślad. Nad dojściem do prawdy pracuje niewielki zespół do którego dołączyła też Line, córka komisarza. Pod pretekstem pisania artykułu o starych nierozwiązanych sprawach zbiera informacje które również popychają śledztwo do przodu.
Powoli wątki zaczynają się zazębiać a wyjaśnienie zagadki wydaję się być na wyciągnięcie ręki. Jednak autor nie byłby sobą gdyby nie zafundował czytelnikom w najmniej spodziewanym momencie nieoczekiwanej wolty która sprawia że dotychczasowe ustalenia biorą w łeb a śledztwo zaczyna się od początku.

Na szczęście polityki w "Urytym pokoju" niewiele. Jest za to sprawnie uknuta intryga, bohaterowie w którym kompetencje śledcze nietrudno uwierzyć i akcja która trzyma w napięciu choć samo rozwiązanie zagadki odrobinę rozczarowuje.

Mimo to polecam. Dobra powieść bez hektolitrów bryzgającej krwi i dziesiątek trupów jak to teraz w modzie. Po prostu kryminał vintage.