Uskrzydleni recenzja

Rewelacyjna powieść! Bardzo udany i zaskakujący debiut. Opowieść o marzeniach, pasji i miłości na tle burzliwych i gwałtownych przemian zachodzących w Europie na początku XX wieku.

„Nic nie uskrzydla tak, jak prawdziwa pasja”.

Kostia Orłow to pasjonat, marzyciel, chwilami miałam wrażenie. Jego celem staje się skonstruowanie maszyny latającej, nad wszystko pragnie wnieść się w przestworza. Temu podporządkowuje całe swoje życie. Wraz z wybuchem wojny zostaje przydzielony do lotów rozpoznawczych, awansuje, w końcu zostaje wcielony do kompani „Eskadr śmierci”. Stefania Fifi Odolańska jest niesamowitą dziewczyną. Od zawsze lubi „grzebanie w ziemi”. W przydomowym rosarium oddaje się swojej pasji. Pracuje tam nad nowymi odmianami róż. Kocha to, co robi, oddaje się temu bez reszty.

Poznają się przez przypadek. On jest serdecznym przyjacielem jej brata. Między nimi rodzi się uczucie, które zostanie wystawione na wiele prób. Los ich nie oszczędza, obydwoje poznają smak cierpienia, straty, niepokoju, niesprawiedliwości.

Akcja powieści rozpoczyna się w 1901 r. i trwa prawie dwadzieścia lat. Nie jest to typowy romans, wątek miłosny jest jakby poboczny w całej opowieści. Pierwszeństwo mają wątki historyczne i bardzo intrygujące wątki obyczajowe. Uwagę zwraca styl autorki, jest on bardzo lekki, płynny, czytanie było ogromną przyjemnością. Pani Joanna włożyła w swoją opowieść dużo serca, pracy i zaangażowania, wyraźnie idzie to odczuć. Jest szczerze, prawdziwie, konkretnie i chwilami romantycznie. Niepodważalnym atutem powieści są rewelacyjnie wykreowani bohaterowie, ludzie na wskroś prawdziwi, pełni pasji i poświecenia dla realizacji swoich marzeń. Postacie historyczne i fikcyjnie idealnie ze sobą współgrają, tworząc niesamowitą opowieść. Dużą rolę odgrywają bohaterowie drugoplanowi, ich historie są bardzo emocjonalne, mają w sobie dużą dawkę prawdy historycznej.

W tej niesamowitej i mocno poruszającej powieści dostałam bardzo wiele istotnych i rzetelnych informacji o lotnictwie, jego trudnych początkach. Upór, konsekwencja i ambicje. Poruszające opisy najazdu zaborców na majątki ziemskie. Niszczą, rabują, pozostawiają za sobą zgliszcza i ruiny. Zatrważające relacje z frontu. Niepokój, strach, zagrożenie życia. Skomplikowane i trudne relacje międzyludzkie, wzajemne zależności, miłość, przyjaźń, zaufanie.

Jest to bardzo mądra i wartościowa pozycja, która skradła całą moją uwagę, trudno było się od niej oderwać. Dostałam kawał dobrej, dojrzałej i błyskotliwej lektury. Opowieść daje do myślenia, skłania do refleksji. Zakończenie wywołało we mnie duży niedosyt. Chciałabym więcej. Polecam :)

http://tatiaszaaleksiej.pl/?p=2211