Uśpiona namiętność recenzja

Sylvia Day zasłynęła jako autorka powieści erotycznych, a szczególnie serią o Gideonie i Evie Cross. Seria, która stała się główną konkurencją dla samego Christiana Greya. Przyznam, że często sięgam po twórczość Sylvii Day, ale nie dlatego, że jestem fanką tego typu literatury, ale traktuję to bardziej jako odskocznie od poważniejszej lektury.

Teagan Ransom przeprowadza się z Nowego Jorku do Seattle, gdzie zamierza odpocząć od trudnej przeszłości i zacząć życie od nowa. Pomaga jej dawna przyjaciółka Roxy, która wspiera ją na nowej drodze. Po kilku dniach poznaje nowego sąsiada, który wprowadził się kilka dni po niej. Garrett Frost zamierza również zapomnieć o tym, co go spotkało i poradzić sobie ze stratą ukochanego synka. Chociaż początki dla Teagan i Garretta nie są łatwe to jednak decydują się na bliższą relację. Czy związek ten da im upragnione ukojenie i zapomną o trudnej przeszłości? To już musicie się sami przekonać. A czy warto.....?

Powieść Sylvii Day "Uśpiona namiętność" to lektura, nad którą czytelnik spędzi szybko czas, bez specjalnego zaangażowania się w fabułę. Jest ona tak banalna i prosta, że spokojnie i szybko dotrwa się do końca. I szczerze mówiąc to tylko to, że ją się szybko czytało, trzymało mnie przy tej książce. Ciężko w tej książce doszukiwać się jakieś sensownej i logicznej opowieści - odnoszę wrażenie, że zostałą napisana tylko po to, aby zarobić pieniądze. Tym bardziej, że główna bohaterka pracowała i wciąż się przyjaźni z Evą Cross, która pojawia się dosłownie na kilku stronach tej powieści. Co jest dodatkowym wabikiem dla fanów serii o Crossie. Z jednej strony może i słuszna oraz sprawdzona technika marketingowa, ale to nie przekonało mnie do tej powieści, która nie wnosi dosłownie nic w świat literatury.

W całej powieści znajduję tylko dwa plusy, a mianowicie to, że książka jest napisana przystępnym i prostym językiem, co sprawia, że czyta się ją szybko. Drugim plusem jest zakończenie powieści, które kompletnie mnie zaskoczyło, bo nie było dosłownie żadnych przesłanek, że książka tak się zakończy. Na szczęście pozytywnie dla głównych bohaterów. I chyba dla tego zakończenia warto przeczytać tą powieść. Ale nie jest to lektura, która zajmuje miejsce w pierwszej dziesiątce wśród polecanych przeze mnie. To jest książka tylko dla tych czytelników, którzy faktycznie w jakimś momencie swojego życia, nie mają żadnej inspirującej lektury czy innego przerywnika.

To już Wam powierzam decyzję czy przeczytacie tą książkę, bo w gruncie rzeczy nie jest to książka, która inspiruje, ale jest to też książka, którą można śmiało czytać jako dobry przerywnik od wymagającej literatury.