Recenzja książki Chwała meksykańskim zakonnicom

Kto ma ochotę na odrobinę dobrej zabawy, morze wylanych łez (ale tych ze śmiechu) i uroczą historię? Wszystko uszyte jak na miarę? Chętnym polecam sięgnąć po nowość od Barbary Kwinty czyli „Chwałę meksykańskim zakonnicom”.

To historia młodej Emilii Starskiej, która ucieka sprzed ołtarza po przeczytaniu listu od zmarłej matki. Wyjeżdża do domu i tam w wirze sprzątania, na strychu znajduje walizkę babki Zofii z wykrojami legendarnego żakietu. Postanawia założyć własną lokalną manufakturę, reaktywować projekt babci i pokazać go światu. Tak zaczyna się cała książka. Niech Was nie zwiedzie taki dosyć ogólny zarys fabuły. W tej książce naprawdę dużo się dzieje.

Zacznę może od tego, że autorka ma niebywały talent do snucia opowieści i wprawne oko obserwatora oraz niezwykłą wyobraźnię. W tej książce jest wszystko co powinno się znaleźć w książce idealnej. Barbara Kwinta znalazła na to przepis i wykonała go po mistrzowsku. Jest tu odpowiednia doza ciepła, błyskotliwego dowcipu i szczypty optymizmu. Świetnie wykreowani bohaterowie (nareszcie spotkałam takich jakich można znaleźć na zwykłej ulicy, a nie wyidealizowanych na potrzeby książki) oraz w doskonałym tempie poprowadzona fabuła, która nie pozwoli czytelnikowi się znudzić. Książkę czyta się bardzo dobrze, choć to i tak za mało powiedziane. Można powiedzieć, że nie wiadomo kiedy i jak strony po prostu uciekają.

Poza tym występuje tu motyw, który bardzo lubię w książkach czyli motyw nożyczek. Uwielbiam czytać historie o szyciu i o krawiectwie. Dla mnie mają w sobie coś niezwykłego. Dlatego tak bardzo spodobała mi się ta powieść. Jest niesamowita. Szczerze mówiąc gdy ją skończyłam to miałam ochotę zacząć czytać od początku, żeby jeszcze raz znaleźć się w świecie Emilii, Lien i Artura.

Długo szukałam takiej książki wśród polskich autorów. I nareszcie znalazłam. Jest to powiew świeżości w tym gatunku. Gdyby teraz ktoś zadał mi pytanie kto jest moim ulubionym polskim autorem lub ulubioną książką- bez wahania odpowiem Basia Kwinta i „Chwała meksykańskim zakonnicom”.