Utracona recenzja

„Ból po stracie zazwyczaj nie maleje, ale czasem udaje nam się doprowadzić do tego, że życie rozrasta się wokół niego, jak kora drzewa, w które wbito gwóźdź”.

Młodość od zawsze kierowała się swoimi prawami, niejednokrotnie sami byśmy przymykali oko na niektóre sprawy, tłumacząc je wchodzeniem w dorosłość, próbowaniem życia, obieraniem własnej drogi. Jednak los ma plan na każdego z nas, prawda stara jak świat, natomiast to, że jesteśmy jego kowalami, również jest mądrością. Tak więc największa odpowiedzialność za kierowanie nim spoczywa na nas samych, ale również na tych, którzy są obok nas, kiedy to zaczynamy przekraczać bramy dorosłości.

Książka zakwalifikowana w gatunku thriller, jednak bardziej osadziłabym ją w powieści obyczajowej, w której główną rolę odgrywa rodzinny dramat, trudne relacje i życiowe decyzje, które swoje żniwa zbierają później. Nie otrzymujemy tu gęstej i niepewnej atmosfery wdzierającego się strachu. Dostajemy historie emocjonalną, momentami wręcz melodramatyczną.

Tematy, które zostały poruszone w tej powieści nie są nowością, powiewem świeżości. Odważę się na stwierdzenie, że są to odgrzewane kotlety. Uzależnienia od narkotyków, niechciana ciąża i oddanie dziecka do adopcji, następnie naprostowanie swoich nieudanych wyborów, a dokładnie próba ich dokonania i szukanie oczywiście usprawiedliwienia. Powieść porusza ogromną liczbę wątków, które niestety, ale mnie swoją ilością wręcz przytłaczały.

Brakowało mi w tej pozycji napięcia, dreszczyku emocji i historii, która swoją fabułą przyciągnie mnie, a trzymając w niepewności i ciekawości sprawi, że do samego końca będę wyczekiwać rozwiązania.
Jednak kiedy nadeszło zakończenie, wcale nie było lepiej. Dla mnie wypada dość słabo.

Jednak również czuje się w obowiązku wskazać plusy, jakie znalazłam w tej powieści. Pierwszym z nich są rozdziały przedstawione z perspektywy każdego z głównych bohaterów, dając nam możliwość poznania ich myśli i odczuć, zrozumienia wyborów i w pewnym sensie możemy nakreślić sobie ich osobę, wyrobić o nich własne przekonania, obstawić się za którąś ze stron.

Niestety, pozycja ta nie usatysfakcjonowała mnie w całości, gdyż od thrillera oczekuje zupełnie innych emocji, niż te, które otrzymałam przy tym tytule. Jednak nie mogę określić jako powieść wybitna, ponieważ niejednokrotnie poczułam znużenie, a to powodowało, że książkę odkładałam i wracałam do niej po jakiejś dłuższej chwili.
Poprzednia pozycja autora, którą miałam okazje czytać ratowała się przyjemnym w odbiorze piórem, tutaj również uznaje to za kolejny atut.