Uwikłani. Tom 1 recenzja

"Marzę o tym, aby być kobietą szczęśliwą. To takie normalne, a w tych czasach brzmi conajmmiej jak niedorzeczność. Chcę kochać i być kochaną. To tak niewiele i wiele zarazem." 
Pierwszy Tom Uwikłanych Adriany Rak opisuje perypetie życiowe dwójki młodych ludzi, którymi rządzi los. 
Los, a cóż to właściwie jest takiego? Według mnie, każdy z nas ma kontrolę nad swoim życiem, ale gdy nagle brakuje tej kontroli, kiedy ją gubimy stery przejmuje los. 
W przypadku Agaty powiedziałabym, że grała z nim w pokera i niestety przegrała, dlatego jej egzystencja naznaczona jest takim cierpieniem. Mimo młodego wieku kobietę spotkało wielkie rozczarowanie miłością i mężczyznami. Najpierw została okrutnie zraniona przez Michała, a później przez Piotra. O tym drugim opowiem Wam co nieco. 
Otóż Piotr ma rodzinę, ma syna którego kocha nad życie i niepełnosprawną żonę z którą tak właściwie to już nic go nie łączy, no może poza nienawiścią. Problem tkwi w tym, że mężczyzna jest uwięziony między tym, co trzeba, a tym, czego pragnie. Stwarzane przez niego pozory szczęśliwej rodziny mają sprawić aby bliscy się nie martwili (chyba). A tu nagle los postanawia z niego zadrwić i stawia na jego drodze Agatę. Romans trwa w najlepsze, wszystko jest cudownie, Piotr czyni pewne plany no ale przecież wiemy już, że mężczyzna nie jest Panem swojego życia i musi się nauczyć tak jak każdy z nas, że bez względu na to, co zdobywamy, wcześniej czy później to tracimy. I żeby nie psuć Wam książki nie powiem nic więcej. Książka jest dobrze napisana i szybko się ją czyta, a to zawsze jest na plus. Mnie osobiście denerwowały dwie rzeczy. Najpierw niezdecydowanie Agaty, a później liczne wstawki zapowiadajce, że los ma inne plany. Tak poza tym wszystko mi się podobało i nie żałuję, że przeczytałam dzieło Pani Adriany. Was też do tego zachęcam i życzę miłej lektury.