O krok za daleko recenzja

Jeden z najbardziej poczytnych autorów na świecie powrócił w nowym roku z sensacyjnym thrillerem „O krok za daleko”. Jako wierna czytelniczka Cobena od miesięcy planowałam przeczytać jego najnowszą powieść.
Z biegiem czasu przestałam idealizować skrajnie podobne do siebie historyjki autora i zaczęłam spoglądać bardziej „obiektywnym okiem” na jego najnowsze dzieła. Jak wypadała jego najnowsza powieść?

A więc na pierwszym planie mamy załamanego ojca. Simon - bo tak się nazywa główny bohater - jest dzianym i zdaję się porządnym gościem z Manhattanu. Ma piękną żonę, przyjaciół, zdrowe dzieci i… tu właśnie zaczyna się problem z najstarszą córką Paige. Simon jak to każdy "porządny rodzic" mocno przeżywa metamorfozę swojej pierworodnej. Jak z dobrze zapowiadającej się studentki, jego pięknej córeczki, w tak krótkim czasie stała się ćpunką? Miesiącami ją szukał, nie mógł pogodzić się z jej utratą i gdy w końcu natrafia na jej ślad, ślepo nim podąża.
Tego dnia Simon upewni się nie tylko, że jego córka żyje, ale także tego dnia zostanie posądzony o napaść na jej chłopaku Aaronie. Trzy miesiące później Aaron zostaje znaleziony martwy.

Coben powoli wprowadza nas w brudny świat narkotyków; w tym w dramat każdego rodzica dziecka uzależnionego od prochów. Doskonale zbudowany pod względem psychologicznym profil Simona może rozbudzić w niejednym olbrzymie pokłady empatii; i o tyle, co mogłam "kupić jego cierpienie", tak jego pięknej żonki już nie. Przykro mi, ale w jej przypadku portret psychologiczny legł niemal całkowicie w gruzach. Na tym przykładzie Coben wiele zbudował doskonałych profili swoich bohaterów, ale także z wieloma postaciami pokpił sprawę. W skrócie: nie wykorzystał w pełni swojego potencjału.

Zakończenie jest rozczarowujące. W połowie powieści zagadka niemal całkowicie układa się w całość; również kilka pomysłów autor mógł lepiej wykorzystać, zamiast tego skupił się na dynamicznej akcji, pościgu sprawców i nieustannym wodzeniu czytelnika za nos.
Cobena zawsze czyta się dobrze, szybko, jednak jako całość bez większego polotu; i to nieodparte wrażenie, że podobną historię gdzieś już czytałam.