Lato w Przytulnej recenzja

Po wiośnie nastaje lato i podobnie rzecz się ma w cyklu o Przytulnej autorstwa Katarzyny Michalak. Bezpośrednio po przeczytaniu części pierwszej sięgnęłam po kontynuację, choć miałam do tej historii mieszane uczucia. Tym razem jednak ciekawość zwyciężyła...

W rodzinie Gawroszów znów sporo się dzieje. Azja po raz kolejny trafia do szpitala po feralnym upadku z wysokości. Mimo to przez cały czas stara się czuwać nad członkami swojej rodziny. Nie jest to sprawa prosta, gdyż zarówno rodzice jak i rodzeństwo skrywają wiele sekretów. Jest to bardzo dziwne, że ludzie żyjący pod jednym dachem mogą mieć przed sobą tyle tajemnic. Właściwie każdy coś ukrywa i choć robi to zazwyczaj w dobrej wierze, to powstają z tego jedynie kłopoty. Alicja zataiła nie tylko sprawę niewyjaśnionych pieniędzy, ale też inne zdarzenia z przeszłości, a dziwne hobby Andrzeja może okazać się bardzo niebezpieczne. Amelia z nadzieją oczekuje maleństwa, a Ada musi się zaadaptować w nowym środowisku. Wychodzą na jaw kolejne tajemnice, których jest tyle, że można byłoby obdzielić nimi co najmniej kilkanaście osób.

"Lato w Przytulnej" zdecydowanie bardziej przypadło mi do gustu. Trzeba przyznać, że Katarzyna Michalak potrafi zaintrygować czytelnika, a zakończenie kolejnego tomu jest najczęściej sporym zaskoczeniem. Dzięki takiemu zabiegowi z niecierpliwością oczekujemy kontynuacji. Tak było w części pierwszej, tak jest i teraz, tyle tylko, że na trzeci tom musimy jeszcze trochę poczekać.

Tak, druga część cyklu rzeczywiście bardziej mi się spodobała. Może z racji tego, że wiedziałam już czego się spodziewać, a może za sprawą poznanych już dość dobrze bohaterów. Być może ma to związek z wydarzeniami, które trzymają w napięciu i nie pozwalają na nudę. Nie jest to oczywiście literatura wysokich lotów, raczej czytadło obyczajowe traktujące o rodzinie, tajemnicach, rozczarowaniach, miłości i nadziei, które przeplatając się i zazębiając tworzą całkiem sympatyczną, letnią opowieść.

Problemy jakim muszą sprostać bohaterowie nadal niezbyt przystają do rzeczywistości, historia w dalszym ciągu jest mało wiarygodna, ale mniej mnie drażniły te wszystkie cudowne lub tragiczne w skutkach zbiegi okoliczności.
Na plus zapisuję też przekaz emocji, który w tej części wypadł dużo lepiej. Na minus natomiast wątki erotyczne, przez które trudno przebrnąć bez politowania. Opisy scen intymnych w większości wypadły żenująco żałośnie. Nad tą sferą ludzkiej natury autorka powinna szczególnie popracować w swoich książkach, bo niestety bardzo często serwuje czytelnikom podobne rewelacje.

Książkę czyta się błyskawicznie, fabuła jest interesująca, dzięki licznym zwrotom akcji trzymani jesteśmy w napięciu od pierwszej do ostatniej strony. Azja nadal pozostaje moim ulubionym bohaterem i mam nadzieję, że w następnych częściach nic się w tej kwestii nie zmieni. Przed nami "Jesień w Przytulnej", która zapowiada się naprawdę obiecująco.