Napad. W tajnej służbie II Rzeczypospolitej recenzja

Krzysztof Goluch "W tajnej służbie II Rzeczypospolitej", tom 2, "Napad",

Kiedy zaczynałam lekturę tejże, dotyczącej losów Polski i krajów ościennych zaraz po I wojnie światowej, serii, zdarzyło mi się pomylić kolejność tomów i zaczęłam lekturę od drugiego. Zorientowałam się dopiero będąc gdzieś w jego połowie. Losy bohaterów tak mnie wciągnęły, zaś akcja skomponowana była w na tyle spójny sposób, że w ogóle nie zauważyłam, że brakuje mi jakichś wcześniejszych wątków, a nawet jeśli takie się pojawiały, sprawiały wrażenie, że być może zostaną wyjaśnione później. To świadczy o niezłej sprawności w kreowaniu historii, którą posiada autor, nie zasiewając w czytelniku potencjalnych wątpliwości dotyczących opisywanych wydarzeń.

Żeby jednak nie odkryć zbyt szybko dalszych losów bohaterów, wróciłam do pierwszego tomu, a potem skończyłam drugi, będący kontynuacją losów Johanna Wolfa, Wiktora Adamczewskiego i wędrującej przez Rosję znającej się z więzienia na Łubiance dwójki bohaterów: Bolesława Wieniawy–Długoszowskiego oraz Tomasza Grobla. Pomiędzy nimi pojawiają się oczywiście inni, jak chociażby wyciągnięty z rosyjskiej ulicy przez Feliksa Dzierżyńskiego nastolatek – Iwan Saszkin, którego z resztą rozwinięcia postaci, przyszłych losów, a także potencjalnego spotkania z pozostałymi bohaterami jestem bardzo ciekawa.

Podoba mi się jak autor przeplata rozdziały, raz dopuszczając do głosu bohaterów fikcyjnych, by za chwilę więcej miejsca poświęcić postaciom historycznym, przeplatając przy okazji dzieje odradzającej się po odzyskaniu niepodległości polskości z życiem osobistym bohaterów. Seria pokazuje również odrobinę życia różnych klas społecznych ówczesnych czasów.

"W tajnej służbie II Rzeczypospolitej" składa się z czterech już wydanych tomów. Po przeczytaniu dwóch jestem naprawdę ciekawa, jakie dalsze perypetie szykuje swoim bohaterów autor, które wydarzenia z historii odradzającej się Polski przeniesie jeszcze na karty tej obszernej powieści, po trosze historycznej, przygodowej i sensacyjnej. Wreszcie interesuje mnie, czy bohaterowie w którymś momencie spotkają się ze sobą prywatnie bądź w trakcie prowadzenia swoich działań operacyjnych i w jaki sposób potoczą się ich dalsze losy na tle skomplikowanej polityki rodzącej się II Rzeczypospolitej.

Warto dodać, że w załączonych na końcu słowach autora do czytelnika będących niejako posłowiem, Krzysztof Goluch wyjaśnia, co w jego powieści jest prawdą a co fikcją, którzy bohaterowie są postaciami rzeczywistymi bądź wykreowanymi na czyjś wzór, wreszcie, którzy są całkowicie fikcyjni. Wielu z bohaterów czytelnik rozpozna oczywiście już podczas lektury, fajnie jednak, że pojawiają się również postacie, inspirowane chociażby członkami bliskiej rodziny autora. Myślę, że jeśli tylko choć trochę lubicie historię, ta seria Was nie zawiedzie. Książka otrzymana od @nakanapie.