Dystopia recenzja

To moje pierwsze spotkanie z Vincentem V. Severskim, chociaż pewnie nie ostatnie, bo mam na swojej półce "chcę przeczytać" kilka tytułów tego autora. Tylko jakoś tak zawsze odkładałam ich lekturą na późniejszy termin. Przyznam się na początku, że nie jestem zbytnia fanką książek politycznych i sensacyjno-szpiegowskich, lecz "Dystopia" tak mnie wciągnęła w swoją fabułę, że trudno mi było odłożyć ją na półkę. Pochłonęła mnie całkowicie.
Mimo swojej dość obszernej objętości (ponad 500 stron), czyta się ją lekko i z ciekawością do ostatniej strony. Dodam, że nie odczułam, iż jest to czwarta część cyklu "Zamęt", gdyż autor tak prowadzi akcję w swojej książce, że można się domyślać co było wcześniej. Wiem, że z pewnością dużo lepiej zaczynać tego typu serie od początku, lecz nie sprawdzałam wcześniej tego, czy "Dystopia" jest kontynuacją jakiejś serii.

Konrad Wolski, Marcela Cichy, Roman Leski i Zofia Winiarska zostali aresztowani. Agencja Wywiadu została rozwiązana. Agent GRU Jerzy Kaziura, który doprowadził do aresztowania tych członków Agencji, awansował na koordynatora służb specjalnych i został wicepremierem. Na wolności są Sara, Monika oraz Marta, które za wszelką cenę pragną uwolnić swoich przyjaciół. Atmosfera panująca w kraju nie sprzyja zaufaniu, lecz kobiety próbują szukać pomocy u agentów brytyjskich i dawnych znajomych, którym mogą być raczej pewni.

Mimo tego, że kobiety są na wolności, to jednak cały czas obserwują i podsłuchują je służby. Kobiety wiedząc o tym, zaplanowały urwać się z tej "smyczy", żeby zaplanować misję mającą na celu zdyskredytowanie wicepremiera a jednocześnie uwolnienie aresztowanych przyjaciół. Udało im się wymknąć do Pomiechówka i tam podzieliły między sobą zadania. Czasu jest coraz mniej, kobiety zdają sobie sprawę, że czas nie jest ich sprzymierzeńcem, tym bardziej, że Kaziura szuka ciągle haków także na nie. Zdaje on sobie sprawę z tego, że mogą mu w jakiś sposób zagrozić i zepsuć jego plany. A te ma już szeroko zaplanowane na wielką skalę, trzyma jednak w tajemnicy, bo również nie ufa ludziom. Wykorzystuje swoją pozycję dla własnych celów. Jednak tajemnice przez niego ukrywane zaczynają powoli wychodzić na wierzch, gdyż zawsze znajdzie się jakiś przeciek...

Czy uda się Sarze tak zorganizować tajną misję, żeby Kaziura się nie dowiedział? Co zaplanowały kobiety? Kto przyjdzie im z pomocą?

Chociaż jest to fikcja literacka, lecz wiele wątków ma wspólne cechy z tym, co dzieje się u nas. To czarna wizja przyszłości naszego kraju i mam nadzieję, że zostanie tylko w literaturze. Myślę, że autor doskonale zna realia panujące w polityce jak również jako były oficer operacyjny wie, w jaki sposób przeprowadzane są działania szpiegowskie. Dlatego ta książka sprawia wrażenie autentyczności, intryguje i wciąga czytelnika w sam środek afery.
Nieuchronna walka dobra ze złem niemal zawsze jest nierówna, niesprawiedliwa, lecz przecież właśnie o to chodzi.
Zakończenie jest również zaskakujące, lecz dlaczego nie? lecz autor zostawił sobie furtkę i być może będzie część następna...

Książkę przeczytałam w ramach Akcji recenzenckiej portalu Lubimy Czytać.pl

Dziękuję Pani Marcie Matysiak z PRart Media oraz Wydawnictwu Czarna Owca za egzemplarz recenzencki.