Recenzja książki Bez Planu B

Na powieść składają się przeplatane losy pracujących w korpo Ewy i Renaty i szczerze przyznam, że Renata była dla mnie ciekawsza.
Renata ma dobrego męża, który by jej nieba przychylił i zadbane dziecko. Gotuje i sprząta jej teściowa. Znudzona kobieta flirtuje w miejscu pracy i nie skąpi swoich wdzięków kolegom. Aby załatwić swoje interesy jest gotowa do wielu poświęceń ;) Głównym celem atrakcyjnej Renaty jest wygryzienie koleżanki ze stołka. Koleżanki, która nawiasem mówiąc, załatwiła jej pracę.

Na pewno wartością tej pozycji jest to, że znajdziemy tu cały wachlarz charakterów:

Piotr – anioł o wielkim sercu, który jednak pokaże pazurki.
Siąpała – prostak, burak, hazardzista, potrafi doprowadzić firmę do bankructwa w 2 miesiące. Postać jednoznacznie negatywna, agresywna.
Paweł – doczytajcie dlaczego przyniósł margarynę :)
Jola – paskudne babsko, za grosz solidarności jajników, tzw szparka sekretarka.
Rzadko spotykane zjawisko w literaturze, czyli dobra i taktowna teściowa.

Były słabsze momenty w książce ot chociażby scena na Malediwach, gdzie bohaterka udaje się na spacer w towarzystwie obcego, lokalnego mężczyzny (ach ta seksturystyka ;) prawie dochodzi między nimi do intymnych pieszczot i stosunku, ale nagle w wyniku pewnych okoliczności, tubylec jej się oświadcza i zostaje przyjęty. Jak wspomniałam na początku, wątek Ewy był dla mnie mało realny, przez co mniej atrakcyjny.

Dlaczego podoba mi się Renata? Tu się dużo dzieje – najpierw ją nienawidziłam za nieczyste gierki, w trakcie 380 stron ta kobieta przechodzi wewnętrzne i zewnętrzne przemiany. Wyleczy się z nienawiści do Ewy, wyleczy się z nienawiści do męża i teściowej, wyleczy się z obojętności do syna. Zrozumie jak to jest mieć pusty portfel i lodówkę. Podoba mi się, że dochodzi do konfrontacji między dawnymi koleżankami, do szczerej rozmowy, w której Renata wyzna wszystkie swoje przewinienia wobec Ewy.

Najważniejszy fragment tej książki, który dudni mi w głowie, sedno, to chyba to: „Nienawidzę być nikomu za nic wdzięczna. Wdzięczność jest wspaniałym uczuciem dla osoby obdarowującej. Winduje jej ego i poczucie własnej wartości, ale dla obdarowanego jest przekleństwem.”

Książka była moim must have do przeczytania, ponieważ podoba mi się styl autorki. Znałam ją z poprzedniej książki, czyli „Przyjdzie pogoda na miłość”, którą notabene przy okazji polecam.

Książkę otrzymałam z klubu recenzenta portalu nakanapie.pl