Wiedźma recenzja

Mitologia i wierzenia słowiańskie to ostatnio bardzo rozchwytywany temat. Sięgając po "Wiedźmę" miałam wiele oczekiwań właśnie z tym związanych. Pytanie tyko czy się zawiodłam, czy też dostałam coś, czego się nie spodziewałam. Jest to moim zdaniem sprawa indywidualna.

Zacznę od tego, że spotykamy się tu z pierwszym tomem cyklu Opowieści z Wieloświata. Główną bohaterką książki jest Jasna, wiedźma, która po pięciuset latach budzi się z magicznego snu w zupełnie nowej rzeczywistości. Młoda dziewczyna nagle musi stawić czoła współczesności, odnaleźć się w czasach, o których nic nie wie. Nie pomagają jej w tym uśpione przez klątwę moce. Wie jednak, że za wszelką cenę musi rozmówić się z przeszłością i pomścić tragiczną śmierć siostry. Na swojej drodze spotyka Ninę, zmorę walczącą o utrzymacie iluzji własnego życia, Davida, szamana mogącego kontaktować się ze zmarłymi oraz Szaraka, anioła śmierci. Losy czwórki bohaterów splatają się, zaczyna przyświecać im wspólny cel.

Choć autorka powołała do życia wiele postaci, żadna z nich się nie wyróżnia. Są nijakie, ich charaktery nie zostały rozwinięte. A szkoda. Wydaje mi się, że w każdym z nich drzemie niewykorzystany potencjał. Przez to, że zbyt wiele o nich nie wiemy wydają się płytcy i czytelnik nie jest w stanie z żadnym z nich się zżyć. Sama fabuła wydaje się ciekawa. Zwróciła moją uwagę już na początku, jest to coś świeżego. Tutaj również jest pewne jednak. Otóż wydaje mi się, że autorka chciała dużo, dużo zaczęła, niewiele skończyła. Liczne wątki historii zostały rozpoczęte, a następnie szybko zakończone, nierozwinięte, albo nawet niedokończone. Przez to czytelnik odczuwa ogromny niedosyt, a nieraz wręcz chaos. Miejscami książka jest chaotyczna, można pogubić się w tym co się dzieje. Wszystko ratuje jednak ostatnia jej część, pod koniec bowiem robi się ciekawie. Dlatego nie warto odkładać lektury w połowie (gdy jest nieco nudno), najlepiej doczytać do końca, kiedy to akcja się rozwija i zaczyna się coś dziać. Choć autorka zostawia nas z pewnym niedosytem.

Ogólnie rzecz ujmując jest to książka przeciętna, zostawiająca czytelnika z wieloma pytaniami. Jednocześnie zwracająca na siebie uwagę. Ma w sobie coś, co sprawia, że ma się ochotę sięgnąć po część następną. Język nie porywa, fabuła nie zachwyca, a bohaterowie giną w tle. Ale mimo tego wszystkiego wydaje mi się, że nie warto skreślać całego cyklu. Osobiście chętnie sięgnę po kolejny tom.