Jak zdradzają Polacy recenzja

To tylko nic nieznacząca znajomość. Przelotny romans, tylko ciebie kocham. Takie właśnie banały padają z ust osób, które zdradzają. Nie da się ukryć, że zdrady były, są i będą. Dzisiaj ty, jutro ja a pojutrze sąsiadka z naprzeciwka. Dlaczego tak jest? Kto zdradza najczęściej? Do jakich metod się uciekamy, po to by niewinna relacja nie wyszła na światło dzienne. Na takie pytania starali się odpowiedzieć autorzy książki „Jak zdradzają Polacy”

Na początku muszę zaznaczyć, że podeszłam do tej pozycji z lekką rezerwą, ale też z nieskrywaną ciekawością. Z jednej strony wiedziałam, że pisanie o tak oczywistej sprawie, to jak wyważanie otwartych drzwi, ale z drugiej po cichu liczyłam, że dowiem się o jakiś ciekawych smaczkach z życia detektywa. No cóż, rozczarowanie przyszło dosyć szybko.

Ta książka niczym nie zaskakuje. To takie przeniesienie serialu na karty lektury. Oderwano od tego warstwę dramaturgii, napięcia i sprzętu, i tak powstało dzieło. Jedyną rzeczą, która mnie zaskoczyła to ilość wykorzystanych urządzeń. Nie myślałam, że detektywi dysponują tak lichym wyposażeniem. Tyle i aż tyle.

Niesamowicie irytowało mnie wybujałe ego rozmówcy. Rozumiem, że niektórzy mają taki sposób bycia, ale jego żarty na początku nawet śmieszne szybko zamieniły się grubiańskie dowcipy, które nijak nie pasowały do opisywanej sytuacji. Były wplecione na siłę, na zasadzie jestem fajny taki wyluzowany i wszyscy mnie lubią. No właśnie nie.

I choć były momenty może niezaskakujące czy odkrywcze, ale z pewnością przykuwające uwagę, takie jak opisy śledzenia niewiernego partnera, czy sposób prowadzenia dokumentacji. To było ich zdecydowanie za mało. Mam poczucie, że na ten temat można napisać zdecydowanie więcej, wycisnąć tę cytrynę tak by powstała smaczna lemoniada, a nie kompot ze stołówki zakładowej.

Kolejny raz przekonuje się, że zbytnie spoufalanie się rozmówców w reportażach nie jest dobre. Czułam, że spotykam się z nimi na piwie i podczas tej konwersacji detektyw opowiada, kto kogo zdradził. Wszystko to było na zasadzie, hihi haha jest fajnie. Szkoda, że ja tym spotkaniu czułam się jak piąte koło u wozu.