Wielka Czwórka recenzja

Hercules Poirot po serii dziwnych zdarzeń, które przytrafiają się jemu i Hastingsowi, trafia w Londynie na ślad tajnej organizacji, która próbuje przejąć władzę nad światem. Akcja toczy się w kierunku grand finale, kiedy to nastąpi starcie się gigantów. Przeciwnikami małego Belga będą Chińczyk, wielka Francuzka, Amerykanin i ten Czwarty. Na jego drodze pojawi się też hrabina Rosakow, ulubiona oszustka Herculesa.

Trzeba przyznać, że akcja toczy się w iście filmowym tempie. Mamy tu labirynt, ucieczkę pociągami, opuszczanie terenu wroga przez okno, truciznę, pistolety, papierosy z curarrą, zabójcze pionki do gry w szachy, fałszywego syna, nieznanego brata, rosyjskiego mistrza szachowego, pogonie, strzelaniny. Jak widzicie, książka nadaje się na scenariusz filmowy jak z Jamesa Bonda.

Bohaterowie są jednak niepoprawni politycznie - raz po raz pada kilka nieprzychylnych słów o tych okropnych Słowianach, a pani Curie (bo i o niej rozmawiają bohaterowie) wydaje się być rodowitą Francuzką. Jak to często u Christie bywa, służba nienawidzi swoich pracodawców, a angielska klasa wyższa jest mocno podejrzana, jej głównymi rozrywkami są próby wyłudzenia majątku po zmarłych krewnych.