Wielki Mur z Winnipeg i ja recenzja

Autor: Mariana Zapata

Przerażają was nieraz grubsze książki? Boicie się, że może wam się w którymś momencie znudzić i nie dotrwacie do końca historii? Romans sportowy jest takim gatunkiem, który lubię, ale musi mieć w sobie to coś co sprawi, że jednak po nią sięgnę. Tutaj zachwyciła mnie okładka i opis, więc było to równoznaczne z tym, że musiałam ją przeczytać.

Vanessa jest asystentką, pomocą domową wielkiego Aidena Gravesa zwanego Wielki Mur z Winnipeg. Gdy kobieta w końcu decyduje się odejść z pracy nie przypuszcza, że to nie jest jej ostatnie spotkanie z mężczyzną. Zadziwia ją, że Aiden przychodzi do niej pewnego dnia i wręcz błaga ją, by wróciła. Odmawia, ale Graves nie jest w stanie odpuścić. W końcu daje jej propozycję nie do odrzucenia.

Zapałałam sympatią do Van, ale w pewnych sytuacjach miałam jej dość. Na początku była dla mnie bardzo dorosłą osobą, ale gdy zaczęła się nieraz dziecinnie zachowywać po prostu miałam dość. I te odzywki nieraz na poziomie przedszkolaka. Myślałam, że została na chwilę podmieniona. Nie spodobało mi się też, że gdy tylko jakaś kobieta spojrzała na Aidena ona od razu nazywała ją zd***ą. Tak jakbym ja miała iść ulicą i jakaś laska spojrzała się na mojego chłopaka to też od razu powinnam ją wyzywać od najgorszych. Była bardzo zazdrosna.

Aiden od początku mnie intrygował. Cichy, gburowaty, niedostępny, wycofany… Nie przekonywał do siebie, ale ostatecznie pokazał kim tak naprawdę jest i kto kryje się za fasadą obojętności. Jest chyba jedynym z bohaterów męskich, którzy na dłużej pozostaną w mojej pamięci.

Nieraz było strasznie dużo tekstu. W szczególności były to bardzo szczegółowe przemyślenia głównej bohaterki, które po chwili zaczęły się powtarzać. Akcja toczy się strasznie wolno. Jeśli już coś się dzieje to fabuła zostaje urwana, dzieje się coś innego, a o tej ciekawej sytuacji jest tylko mała wzmianka. Było to bardzo denerwujące, bo w końcu zaczęło się coś dziać, a tu robią przeskok do następnego dnia. Bardzo to według mnie okrajało fabułę.

Książka na spokojnie mogłaby mieć sto stron mniej i fabuła by na tym nie ucierpiała. Czytanie kolejny raz o jej uczuciach w stosunku do Aidena było po prostu nudne. Ostatecznie jednak polecam znaleźć czas dla tej książki i zapoznanie się z jej treścią. Czytanie o zmianie Aidena było ciekawym przeżyciem.