Willa przy Perłowej recenzja

Willa przy Perłowej to kontynuacja debiutu literackiego -Księgarenki na Miłosnej Pauliny Molickiej. Paulina Molicka w przestrzeni internetowej jest znana, jako autorka bloga Recenzje Dropsa Książkowego, na którym razem ze swoją Mamą, dzielą się recenzjami przeczytanych przez siebie książek.

Bohaterką Wilii przy Perłowej jest Michalina Sarnecka. Dziewczyna, która do miasteczka przyjechała z czerwoną walizką, szukając schronienia u wujka Mikołaja. Schronienia zarówno w rozumieniu dachu nad głową, ale przede wszystkim poszanowania tego, że każdy ma prawo do zachowania milczenia. I tajemnicy, a opowie o niej wtedy, gdy będzie na to gotowy.

I tak też jest z Michaliną i Mikołajem otwierają się przed sobą wtedy, gdy są na to gotowi, by opowiedzieć o bardzo trudnych relacjach rodzinnych, które przez upór na długie lata zostały zerwane.

Do Wilii przy Perłowej, Michalina trafia przez przypadek, po tym jak w kościele pomaga Krystynie Wolskiej, seniorce rodu, która zasłabła. Kościół jest pod wezwaniem Świętej Rity, patronki od spraw trudnych i po ludzku wydawałoby się beznadziejnych. Taką po ludzku beznadziejną sprawą jest dostanie w małym miasteczku pracy, ale jak wiadomo dla Boga nie ma nic nie możliwego.

Czy Michalinie uda się. by Willa przy Perłowej znowu zapełniła się gośćmi? A Pani Irenka prawdziwa mistrzyni kuchni z miłością i radością będzie karmić wszystkich, którzy do niej przybędą ? I jaką tajemnicę skrywa szuflada biurka przy, którym pracuje Michalina? Tego dowiecie się sięgając po książkę, do czego namawiam.

Willa przy Perłowej to jedna z nielicznych książek, która otula, mówiąca o tym, co ponadczasowe: potrzebie zrozumienia, przyjaźni, obecności, ale także uważności na drugiego człowieka. I to wszystko Michalina otrzymała od Oli Szulc, kiedy weszła do Księgarenki na Miłosnej.

"Walizka była lżejsza o prawdę, którą skrywała w sercu. O te kilka majowych obrazów, które na zawsze zapisała jej pamięć. O te wypowiedziane i usłyszane słowa. Podzieliła się swoją historią z kimś, kto ją rozumiał. Walizka wypełniła się za to zrozumieniem, uważnością, nadzieją na lepsze jutro i poczuciem, że jest potrzebna" s.146.

Książkę bardzo polecam, bo bardzo warto po nią sięgnąć.