Wojenna miłość recenzja

Lidię i Władka łączy piękna przyjaźń. Kiedy postanawiają przypieczętować swoją relację przysięgą małżeńską, II wojna światowa czai się tuż za progiem. Konrad, największa i jedyna męska bratnia dusza Władka, zdecydowanie odradza mu ten ślub. Oficjalnym argumentem jest zagrożenie wybuchem wojny. Przyszły pan młody jednak podejrzewa, że jego wybranka po prostu nie przypadła przyjacielowi do gustu. W jakże głębokim jest błędzie!
Między Lidką a Konradem już podczas pierwszego spotkania wybucha wielkie, niespotykane wręcz uczucie. Na szali z jednej strony leży głęboka miłość, z drugiej lojalność, zarówno małżeńska, jak i braterska. Czy namiętność wygra z rozsądkiem i moralnością? W końcu w obliczu wojny żaden z bohaterów nie wie, który dzień, która godzina będzie tą ostatnią.

Ta książka po prostu rozrywa serce! Tak bardzo żal było mi nieszczęśników, na których przewrotny los zesłał niewyobrażalne szczęście, będące jednocześnie źródłem skrajnego bólu. I to jak droczył się z nimi, pozwalając spróbować przysłowiowego cukierka po to, by zaraz potem go odebrać. Przecież oni oboje tak bardzo kochali Władka, a on ich. Jak można zmuszać człowieka do stawania przed tak bardzo niemożliwymi do podjęcia decyzjami! O losie! Jakże żałowałam, towarzysząc im w kolejnych latach rozterek, że nie mogę nimi potrząsnąć/ przytulić / wybłagać dokonanie takich a nie innych wyborów! Kibicowałam im do ostatnich chwil głęboko wierząc, że ta miłość musi znaleźć miejsce i czas, aby zakwitnąć. Czy to się udało? Autorka stworzyła piękny labirynt zawiłości, które to przybliżały, to znów oddalały bohaterów od siebie. Warto więc sięgnąć po tę książkę, by dowiedzieć się, jaki los ostatecznie zgotowała tej trójce.
Choć było to moje pierwsze spotkanie z twórczością pani Joanny, z pewnością nie będzie ostatnim. Jeżeli pozostałe jej książki niosą za sobą choć w połowie taki ładunek emocjonalny jak "Wojenna miłość", to biorę każdą po kolei, nie pytając o szczegóły.

Krótko podsumowując - czytajcie, a nie pożałujecie!