Wrzenie recenzja

Gdyby mrok miał dźwięk, "Wrzenie" byłoby jego echem. Ta książka pulsuje napięciem jak neonowa reklama w deszczową noc – intensywnie, złowrogo, hipnotyzująco. Izabela Janiszewska z chirurgiczną precyzją tnie rzeczywistość na fragmenty, które bolą, szokują i wciągają w wir wydarzeń.

Larysa Luboń, dotychczas dziennikarka, teraz nocna taksówkarka, nie szuka sensacji – to sensacja znajduje ją. Pewien pasażer rzuca jej wyzwanie, które przypomina hazard z własnym życiem w roli stawki. Równolegle komisarz Leon Mruk mierzy się z brutalnymi morderstwami kobiet. Trop prowadzi do człowieka, który mógłby manipulować diabłem i sprawić, że ten zatańczy w ogniu.

Janiszewska buduje świat, w którym nic nie jest oczywiste, a dobro i zło mieszają się w odcieniach szarości gęstszych niż londyńska mgła. Każda decyzja bohaterów to krok nad przepaścią, a najmniejszy fałszywy ruch może zakończyć się upadkiem. Styl autorki jest jak brzytwa – ostry, precyzyjny, pozbawiony zbędnych ozdobników, za to nasycony emocjami, które wywołują wrzenie, i to nie tylko na kartach powieści.

To nie jest zwykły kryminał – to literacki nokaut. "Wrzenie" nie daje wytchnienia, nie zostawia złudzeń, nie pozwala o sobie zapomnieć. Larysa Luboń wraca i robi to w wielkim stylu. Jeśli jeszcze jej nie znasz, to najwyższy czas wsiąść do tej taksówki. Ale ostrzegam – to podróż bez biletu powrotnego.

Ona nie prowadzi – ona pędzi na złamanie karku przez labirynt kłamstw, sekretów i ludzkiej ciemności. Janiszewska nie oszczędza czytelnika ani swoich bohaterów, zmuszając ich do konfrontacji z najgorszymi demonami – zarówno tymi z zewnątrz, jak i tymi ukrytymi głęboko w nich samych.

"Wrzenie" to książka, która pulsuje niepokojem – nie tylko przez narastające zagrożenie, ale i przez niewygodne pytania, które wdzierają się pod skórę. Jak daleko można się posunąć w poszukiwaniu prawdy? Czy zemsta może być sprawiedliwością? I ile jesteśmy w stanie poświęcić, by odkupić własne błędy?

Izabela Janiszewska udowadnia, że jest mistrzynią narracji, w której nic nie jest jednoznaczne. Jej bohaterowie żyją na krawędzi, balansując między rozsądkiem a instynktem, między moralnością a desperacją. I właśnie to sprawia, że "Wrzenie" nie jest tylko thrillerem – to literacki rollercoaster, który nie pozwala się zatrzymać, nawet gdy już dawno powinno się wysiąść.

Czy jesteś gotów na tę jazdę?