Cztery Królestwa. Początek recenzja

"Cztery Królestwa: Początek" Katarzyny Pająk Zjawińskiej próbuje wprowadzić czytelników w magiczny świat, zaczynając od obiecującego pomysłu drzew owocowych noszących imiona, ale niestety, w rezultacie przynosi rozczarowującą narrację. Książka zawiodła moje oczekiwania na wielu płaszczyznach. Przeczytałam ją córce przyjaciółki i nie była zachwycona. Może gdybyśmy znały dalszą część, która wyszła wcześniej, byłoby inaczej, ale tak nie mogę jej polecić z czystym sumieniem.

Pierwszym problemem jest płaskość postaci. Główni bohaterowie – wnuk najlepszej ogrodniczki i dziewczynka o imieniu Grusza – nie zdobywają sympatii czytelnika i pozostają jedynie symbolicznymi postaciami w narracji. Brakuje im motywacji, ambicji i uczuć, które by mogły czytelnika zaciekawić. Staruszka, która nagle wskazuje na Gruszę jako wyjątkową postać, nie jest dostatecznie uzasadniona, co sprawia, że cały wątek staje się niewiarygodny i trudny do zaakceptowania. W dodatku każda krótka historia jest o czym innym, gubiłyśmy się w ilości bohaterów i komentarzach, że wszystko o ich dzieciach wiemy z poprzedniej książki. Otóż właśnie niekoniecznie... Trzech braci, tu miłość starego króla, w dodatku autokomentarze autorki pod koniec, że to osobiste przemyślenia, jakoś tak nie przypadły nam do gustu.

Dodatkowo, konstrukcja świata jest mało przemyślana. Pojęcie drzew owocowych z osobnymi imionami, które są związane z narodzinami dzieci, jest intrygujące, ale niestety nie jest rozwinięte w sposób satysfakcjonujący. Wszechobecna magia i tajemnicze elementy pozostają niewyjaśnione i chaotyczne, przyczyniając się do poczucia dezorientacji czytelnika. Nie został on pociągnięty. Klementynka znika, a co ich ludem...?

Styl narracji również pozostawia wiele do życzenia. Autorka stara się być poetycka, co czasem przeszkadza w płynności czytania. Przesadzone opisy i próby tworzenia magicznego nastroju zamiast wciągnąć czytelnika, prowadzą do irytacji i nudzenia się.

Niestety, "Cztery Królestwa: Początek" nie spełnia oczekiwań, które wywołuje intrygujący opis wydawcy. Nudzi zarówno w kreacji postaci, jak i w rozwinięciu świata oraz stylu narracji. Zamiast wciągającej opowieści, czytelnik otrzymuje płaską i niesatysfakcjonującą historię, która niestety nie przynosi żadnej satysfakcji czytelniczej. Nie lubię pisać takich recenzji, ale obie byłyśmy mocno rozczarowane. Na plus oceniam ilustracje i drzewko rodzin na końcu, ale historia mnie nie wciągnęła. Może chodzi o współczesną baśń, która bazuje na tradycji? Niestety, nie jestem przekonana do tej historii.

Książka została otrzymana z Klubu Recenzenta portalu Nakanapie.pl