Mafia nie daje czasu recenzja

Popatrzcie, jak to życie bywa zaskakujące i nieprzewidywalne, że czasami staję się niebezpieczne. Codziennie człowiek drży o swoje życie i najbliższych, bo nie wie, czy następnego dnia się obudzi. Życie może nas przewrócić do góry nogami, gdy wpadniemy w nieodpowiednie towarzystwo, szczególnie szemrane, którego należy się wystrzegać i omijać szerokim łukiem. W życiu takiego mafiosa każdego dnia wisi na włosku i zawsze musi się oglądać za siebie, bo nigdy nie wiadomo czy ktoś w niego nie strzeli.

W tej książce mamy do czynienia z mafiosem, który ma klasę i opowiada o swoim życiu kryminalnym, gdy działał w mafii „cosa nostra” i gdzie był człowiekiem niejakiego Riiny. Taka mafia ma swoje własne żelazne zasady, których nie można złamać, bo można przypłacić życiem swoim i swojej rodzinie nawet. Nawet, gdy w rodzinie ktoś zdradzi to już są nie przelewki. Z opowiadań Gaspare Mutolo dowiedzieć się można, że Riina nie patyczkował się, gdy ktoś mu zaszedł za skórę, szczególnie jeśli dana osoba stała się dla niego niewygodna to po prostu zlecał komu trzeba zadanie, aby ta osoba została usunięta.

Były mafioso opowiada też o tym, że wielu ludzi ochraniających go musiało narażać swoje własne życie od sędziów jak Falcone, policjantów po służby specjalne. Niestety życiem przypłacił Falcone jak i paru innych, którzy brali udział w procederze świadka koronnego. Bycie świadkiem koronnym ma swoje plusy i minusy. Plusy, że taka osoba chce zmienić swoje dotychczasowe życie i ryzykuje współpracując z wymiarem sprawiedliwości, który czasami może okazać się skorumpowany przez członków mafii. A minusy to takie, że może się stać coś złego i pewne rzeczy mogą wymknąć się spod kontroli.

Włoska mafia „cosa nostra” to coś zupełnie innego niż dawniej w latach 90-tych mafia pruszkowska ze słynnym „Masą”, „Pershingiem”, „Słowikiem” czy innymi gangsterami. Co prawda odbywały się wyroki, ale raczej na dłużnikach. W polskiej mafii rodziny gangsterów były trzymane z daleka od mafijnych struktur i porachunków. Natomiast we włoskiej mafii należały całe rodziny, a nawet pracodawcy, szczególnie ówczesny szef Gaspare Mutolo.

Mnie się książka bardzo podobała ze względu, że były mafioso jak w opowiadaniu mówi swoimi słowami bez odpowiadania na pytania autorki książki. I to mnie się też to podoba. Przynajmniej nie ma żadnych przerywników. Chociaż brakuje tutaj zdjęć byłych gangsterów jak w autorskich pozycjach Artura Górskiego we współpracy z Jarosławem Sokołowskim ps. „Masa”. Nie można mieć wszystkiego. Polecam każdemu, kto lubi poczytać takie książki. Na pewno się nie zawiedziecie.