Wszystko, czego nie zrobiliśmy razem recenzja

"Nie potrafię wybiec w przyszłość, nie stać mnie na jej planowanie, chyba całkiem straciłam zdolność snucia marzeń".

Róża ma jeden cel. Pragnie w końcu odzyskać wewnętrzny spokój, a pomóc w tym mogą jej pewne fotografie. Pakuje je do torebki i wylatuje do Londynu...

Nigdy nie byłam w Londynie i do tej pory to miasto było mi obojętne, ale Klaudia w tak cudowny sposób je opisała, oprowadziła mnie jego ulicami, że wręcz zapragnęłam zobaczyć to wszystko na własne oczy. Ta historia aż prosi się o ekranizację.

To cudowna, piękna, przepełniona emocjami opowieść o miłości, stracie i poszukiwaniu dawnego szczęścia. Historia o wewnętrznej walce i zmaganiu się z codziennością. To połączenie lekkiego stylu z głębokimi przeżyciami bohaterów. Przez tę książkę się płynie.

Ta historia wcale nie jest tak oczywista jak na początku może się wydawać. Próbowałam sobie przypomnieć, czy kiedykolwiek wcześniej, w obrębie jednej powieści obyczajowej zostałam tak dobitnie wyprowadzona w pole. Wydaje mi się, że nikomu wcześniej się to nie udało. Czytając tę książkę byłam pewna, że wszystko wiem i przewiduję kolejne kroki. Do pewnego momentu może i tak było, ale potem dzieją się rzeczy, które wywracają wszystko do góry nogami. Zbierałam szczękę z podłogi. I tu uwaga, kiedy sytuacja zaczynała się ponownie klarować nadszedł kolejny cios na przeponę. Wszystko znów fiknęło koziołka i zupełnie zmieniło sens wcześniejszych wydarzeń.
Teraz patrząc z perspektywy całości wiem, że niektóre elementy mogłam przewidzieć, ale Autorka w tak barwny sposób przedstawiła fabułę, że po prostu Londyn mnie pochłonął. Uśpiła moją czujność, omamiła krajobrazami i zabytkami. Dołożyła kilka wątków pobocznych, które wywołały dodatkowe zamieszanie.

Nie chcę zagłębiać się w szczegóły, bo mogłoby to Was nadmiernie ukierunkować. Podejdźcie do tej historii zupełnie neutralnie. Dajcie sobie przestrzeń na przyjęcie tego, co oferuje, a zapewniam Was, że będziecie bawić się tak dobrze jak ja.

Dla mnie to absolutne 10/10 w kategorii powieść obyczajowa. Historia nie jest jednobarwna, zaskakuje i wywołuje całą gamę emocji. Zachwycałam się pięknem Londynu, denerwowałam dziwnym zachowaniem głównej bohaterki, by już po chwili razem z nią się wzruszać i analizować co ma dalej robić. Polecam całym serduchem!