Recenzja książki Wszystkie moje kłamstwa

W dzień czterdziestych urodzin Erin otrzymuje kopertę z życzeniami od córki, którą oddała do adopcji zaraz po porodzie. Kobieta zaszła w ciążę mając czternaście lat. Ojciec dziecka nie przyznawał się do niego, a jej rodzice nie zgodzili się by zatrzymała córkę. Nie mając wyboru musiała zrzec się dziecka. Przez ponad dwadzieścia lat wiodła spokojne życie. Założyła rodzinę, urodziła dwójkę dzieci. Sęk w tym, że nikomu z nich nie zdradziła, że już kiedyś została matką. Co się wydarzy kiedy w ich życie nagle wkroczy nowa osoba? Czy to spotkanie będzie miało pozytywny wydźwięk?
.
Książka podzielona jest na trzy części, z czego w każdej historia opowiedziana jest z perspektywy Erin oraz Jade. Mamy tu również dwie przestrzenie czasowe, teraźniejszość oraz przeszłość, w której poznajemy życie Erin od poczęcia do nardzodzin Jade. To taka mieszanka powieści obyczajowej i thrillera psychologicznego, a dla podkręcenia emocji zabarwiona elementami kryminalnymi.
Akcja rozkręca się dość szybko. Nie zabrakło zwrotów akcji. Autorka pisze konkretnie, bez zbędnych ozdobników. Nie ma tu długich opisów. Zagłębia się za to w psychikę bohaterów. Uzewnętrznia ich przemyślenia, a także lęki. Niektóre wątki mogą wywoływać u czytelnika skrajne emocje.
Poruszone są bardzo ważne aspekty. Mamy sex z małoletnią czego skutkiem jest ciąża. Konsekwencje picia alkoholu w ciąży i jego wpływ na późniejszy rozwój dziecka. Oddanie dziecka do adopcji. Jednak to nie one są głównym tematem książki. Chodzi tu przede wszystkim o szczerość, a raczej jej brak. Tłumione przez lata sekrety mogą wypłynąć w najmniej oczekiwanym momencie i wyrządzić niemałe spustoszenie. U Erin ten lęk przed wyznaniem prawdy wynikał głównie z potrzeby akceptacji i miłości. Nie otrzymała tego w dzieciństwie i za wszelką cenę pragnie jej w dorosłym życiu.
To moje trzecie spotkanie z twórczością Jess Ryder. Podsumowując to nie jest zły thriller, ale nie zaliczę go do takich, które zapadają na długo w pamięć. To książka raczej ze średniej półki. Dwie poprzednie pozycje autorki przypadły mi bardziej do gustu. Mimo wszystko nie żałuję, że po nią sięgnęłam.