Wyrokiem Sądu recenzja

"Wyrokiem sądu" to zgrabne połączenie kilku historii z życia wziętych. W książce poruszane są trudne tematy, jak np. dojrzewanie i bunt nastoletnich ludzi, porzucenie, strata najbliższej osoby. Wszystko to splecione jest w jedną opowieść, która zachęca czytelnika do zadumy, zastanowienia się nad sobą i swoim życiem.
Jedną z głównych bohaterek powieści jest Nina — kobieta, która twardo stąpa po ziemi i matka zbuntowanej nastolatki, która poszukuje swojego miejsca na ziemi. Rozpoczynając książkę, poznajemy obie kobiety oraz ich życie i problemy. Wszystko schodzi na drugi plan, gdy jedna z nich znajduje w gazecie artykuł o trzynastolatku, który przyznaje się do morderstwa koleżanki. Okazuje się, że chłopiec nie miał łatwego życia. Jednak kobiety nie wierzą w jego winę i ze wszystkich sił próbują udowodnić jego niewinność, nawet za cenę popełnienia przestępstwa...

Książka autorki Ireny Dobosiewicz to rodzaj powieści, po które rzadko sięgam, ponieważ czytając ją, człowiek poddaje się zadumie, zastanawia się nad ludzkim losem. Choć akurat "Wyrokiem sądu" kończy się zaskakująco, to wolę pełne napięcia kryminały, dzięki którym mogę się odprężyć i odpocząć :) Chwyciła mnie za serce historia chłopca, który był wielokrotnie odrzucany tylko dlatego, że dorośli go nie potrzebowali lub mieli inne priorytety. Wydaje mi się, że przyznanie się do winy było sposobem na zwrócenie na siebie uwagi, jakaś prośba o pomoc. Na szczęście znalazł się ktoś, kto pragnął mu pomóc, komu na nim zależało.
Moim zdaniem książka napisana jest prostym językiem, bez zbędnych ozdobień, udziwnień itp. dlatego też szybko się ją czyta. Plusem jest też to, że nie ma tam wielkiej ilości opisów np. przyrody, które niejeden czytelnik omija wzrokiem. Niestety książka nie przyciąga wzroku swoją okładką, a wydaje mi się, że gdyby było inaczej - książka byłaby bardziej rozchwytywana.

Myślę, że książka "Wyrokiem sądu" to dobra książka, z którą miło spędziłam czas, jednak z powodu opisanego powyżej raczej nie sięgnę po nią ponownie. Jednakże polecam przeczytać ją osobom lubiącym książki obyczajowe z domieszką dramatu.