Kobiety pistolety. Sanitariuszka z pułku Baszta recenzja

Nie jestem wielką fanką książek historycznych. Natomiast tematyka pierwszej i drugiej wojny światowej mocno mnie dotyka i lubię o niej czytać. Nie umiem dokładnie określić dlaczego, ale tak już jest. Dlatego, jak tylko usłyszałam o premierze książki ,,Kobiety pistolety. Sanitariuszka z pułku Baszta", to zapragnęłam ją przeczytać. Tym bardziej, że nigdy nie słyszałam o tytułowych kobietach pistoletach. Było mi wstyd z tego powodu i ubolewam, że nie mówi się o tych postaciach na lekcjach historii.

,,Kobiety pistolety. Sanitariuszka z pułku Baszta" to opowieść spisana w formie wywiadu przeprowadzonego przez Wiktora Krajewskiego z Marią Kowalską. Kobieta urodziła się w 1925 roku i dorastała w międzywojennej rzeczywistości w Warszawie. Jej sielanka nie trwała jednak długo, ponieważ już w 1939 roku wybuchła II wojna światowa. Pani Maria miała wtedy zaledwie 14 lat, więc nie było jej dane zaznać spokojnego młodzieńczego życia.

Z racji, że wychowywała się w rodzinie, z której wyniosła wiele ważnych w życiu wartości, postanowiła wstąpić do AK i zostać sanitariuszką. Operowała pseudonimem ,,Myszka", a o jego genezie opowiedziała Wiktorowi Krajewskiemu. Mimo ogromnej woli walki młodych ludzi, wszyscy wiemy jak skończyło się Powstanie Warszawskie. Pani Maria wraz z 39 innymi walczącymi kobietami została wywieziona do obozu Stutthof.

Opisy wydarzeń, które miały miejsce zarówno w obozie, jak i po wydostaniu się z niego, niejednokrotnie sprawiły, że zakręciła mi się łza w oku. Nie mogę sobie nawet wyobrazić, jak ciężko musiało być Pani Marii i wszystkim osobom znajdującym się w obozie. Mimo tych wszystkich wydarzeń ,,Myszka" trwała przy swoich wartościach i nie zmieniła swoich poglądów.

Bardzo podobało mi się chronologiczne przejście przez wydarzenia oraz brak nacisku ze strony Wiktora Krajewskiego na Panią Marię. Dodanie zdjęć było genialnym pomysłem! Pani Maria to niezwykle mądra, ale przy tym skromna kobieta. Mimo wszystkiego co przeżyła, na zdjęciach widzimy ją szczerze uśmiechniętą. O takich postaciach warto czytać i śmiało można powiedzieć, że są naszymi cichymi bohaterami. Dlatego, jeśli zastanawialiście się nad zapoznaniem się z historią Pani Marii, to z całego serca polecam! Czytajcie, bo warto!

Dziękuję bardzo Wydawnictwu Prószyński i S-ka za egzemplarz!