W cieniu Babiej Góry recenzja

Bardzo lubię sięgać po debiuty i stawiać wspólnie z autorem jego pierwsze pisarskie kroki. Poznawać styl, zadziorność warsztatu, poczucie humoru i wiele innych – by na tej podstawie szacować dalszy literacki potencjał.

„W cieniu Babiej Góry” to debiut lekki, prosty i przyjemny, od którego spodziewałem się więcej. Muszę jednak nadmienić, że na moją ocenę wpływ ma bardzo wysoki poziom zeszłorocznych debiutów, z jakimi miałem okazję się zapoznać. Porównując książkę Ireny Małysy do chociażby kryminalnych cykli Izabeli Janiszewskiej, czy Joanny Dulewicz – wypada ona słabiej na ich tle.

Powieść czyta się naprawdę lekko i szybko, albowiem napisana jest prostym, nieskomplikowanym językiem. Dla wielu może to być atut, ale jeśli ktoś szuka czegoś więcej – nie znajdzie tam tego. Wyposażony w notes, ołówek i fiszki nie zaznaczyłem przez całą lekturę ani jednego fragmentu, który z jakiegoś powodu zasługiwałby na przytoczenie lub z którym chciałbym pozostać na dłużej. Przyznaję jednak, że książkę trudno było odłożyć, albowiem jej największym atutem jest wartka akcja i dynamika wydarzeń. Autorka ma świetny timing i nie sposób się nudzić na kartach jej powieści.

Najsłabszym ogniwem są dla mnie bohaterowie, a precyzyjniej psychologia postaci. Pani Ireno dlaczego nie mogłem poznać ich bliżej, więcej dowiedzieć się o ich przeszłości, poglądach, charakterze, a nawet wyglądzie? Mam wrażenie, że liczba bohaterów góruje w książce nad ich charakterystyką i przeżyciami. Polubiłem Baśkę i liczę na to, że pozwoli mi Pani lepiej ją poznać w kolejnej powieści.

Co jeszcze zapamiętam? Miejsca… Wspaniale było przenieść się do dobrze mi znanej Zawoi, Suchej Beskidzkiej, krakowskiego Kazimierza, czy nawet ulicy Grzegórzeckiej w Krakowie, gdzie … Wiadomo😉

Fabuła książki ma swoje dwie odsłony – teraźniejszą i historyczną. W tej pierwszej pojawia się Baśka Zajda – policjantka, która po stracie partnera (zawodowego i życiowego jednocześnie) wraca w niełasce do rodzinnej Zawoi by pracować w tamtejszym komisariacie. W trakcie kobiecego wypadu „Baby na Babią”, który był jednocześnie wieczorem panieńskim Izabelli Urbańczyk, przyjaciółki Baśki, ta pierwsza zostaje tuż nad ranem zamordowana. Zajda prowadzi śledztwo, w toku którego odkrywa, że morderstwo przyjaciółki wiąże się z innym, jakie ma miejsce kilka dni później. Zamordowany zostaje wówczas znany lokalny biznesmen o szemranych powiązaniach z ukraińskimi handlarzami narkotyków. Odsunięta po czasie od śledztwa, kontynuuje dochodzenie na własną rękę, nie dając wiary dowodom, jakie zebrali jej przełożeni.

Historyczny wątek powieści dotyczy z kolei katastrofy lotniczej samolotu pasażerskiego, jaka miała miejsca pod Babią Górą w 1969 roku i której przyczyny do dziś nie zostały w pełni wyjaśnione. Narracyjnie jest on przepięknie zilustrowany z pomocą tamtejszej gwary i oddając klimat relacji między ludźmi, jakie wówczas były codziennością.