Zakon Drzewa Pomarańczy. Część 2 recenzja

Drugą część rozpoczynamy w momencie, gdy bardzo wiele planów i marzeń naszych głównych bohaterów się posypało. Eadaz, która musi uciekać do Zakonu Drzewa Pomarańczy przez to, że poczuła coś w stosunku do Sabran, a królowa to odwzajemniła. Tane, która wylądowała w Skrzydle, a to dlatego, że porwano jej smoczycę i zdegradowali z pozycji jeźdźca.
Kontynuacja dłużyła się mi równie mocno jak i jej pierwsza część, chociaż im dłużej nad tym myślę to mam wrażenie, że jednak bardziej się męczyłam z sequelem.
Rzeczą, która najbardziej zapadła mi w pamięci był motyw z dwoma kamieniami oraz miejscami, w których zostały ukryte.
Bardzo przypadły mi do gustu również opisy bitwy morskiej i zjednoczenia się kilku wszystkich krain dla dobra ogółu.
Ogromnym plusem jest przedstawienie różnych orientacji, religii oraz poglądów, jako coś dobrego pomimo tego, że każde państwo lub człowiek wyznaje inne wartości.
Zakończenie też bardzo przypadło mi do gustu, szczególnie to, że większość bohaterów dobrze skończyła.
Moją ulubioną postacią zdecydowanie jest Tane, a zaraz po niej Eadaz, ponieważ są one bohaterkami, które nigdy się nie poddawały i pokazywały, że mają dużo siły bez względu na to co się działo w ich życiu. Sądzę, że takich postaci powinno być więcej w literaturze
Samantha Shannon ma bardzo powolny i dłużący się styl, co jest niewątpliwym minusem jeśli chodzi o mnie, natomiast muszę jej przyznać, że od początku do końca prowadzi czytelnika za rękę i przedstawia kolejne fakty i wydarzenia. Dzięki temu wszystko pod koniec łączy się i nie pozostawia żadnych wątpliwości odnośnie fabuły.
Kolejnym minusem była mnogość wątków. W pierwszej części przez długi czas nie mogłam się połapać kto jest kim, a w drugiej czasami pewne wątki mi wylatywały z głowy, a było ich za dużo, by wszystko zapamiętać i niczego nie przeoczyć.
Nie jestem zwolenniczką jej stylu pisania, więc wątpię czy jeszcze sięgnę po którąś z jej powieści, jednak nie wykluczam, że kiedyś może się do niej przekonam.
Ogólnie sądzę, że jest to dobra pozycja jeśli chodzi o fantastykę, jednak nie każdy jest w stanie przyzwyczaić się do stylu Shannon.