Wespertyna recenzja

"W końcu upiór ostrzegł mnie, że ktoś się zbliża - Kimkolwiek to jest, wonieje kadzidłem, polewką i zniechącaja do życia zgryzotą... No tak, zakonnica."

Artemizja jest widzącą, może dostrzec duchy i szkoli się w zakonie jak chronić przed nimi ludzi. Pewnego dnia klasztor zostaje zaatakowany przez opętanych żołnierzy, a Artemizja staje się naczyniem dla najgroźniejszego demona. Jednak jej charakter nie daje mu przejąć nad nią kontroli i w ten sposób zaczyna się ich współpraca o przegnanie zła.

Główni bohaterowie są cudowni!

Artemizja przypomina mi El ze Scholomance (kocham tę książkę), jest nienormalna, lubi czarny humor i temat trupów. Do pary ma demona, którego słowa ociekają sarkazmem i w ten sposób przez pół książki cieszyłam się jak głupia z ich rozmów. Wzajemnie sobie dogryzają i strasznie mi się to podobało. Tak samo jak relacja Artemizji z Margarytą, która rozwijała się przez całą książkę dążąc do motywu od wroga do przyjaciela.

Jednak w przebiegu fabuły nie było dla mnie nic wielkiego, to wszystko już było i to lata temu, w różnej formie, nic świeżego. Przez co nie byłam zainteresowana samym biegiem akcji i misją naszych bohaterów, pod koniec książki już trochę odpływałam myślami przy opisach ich zmagań. Antagonista był bardzo schematyczny i tu chyba leżał główny problem, druga strona w ogóle mnie nie zaciekawiła.

Podsumujmy: humor był wspaniały, główni bohaterowie byli super, dialogi na medal, no i motyw opętanej zakonnicy brzmi kozacko na jesień, dzięki czemu bawiłam się super. Jednak zabrakło mi większego wybrzmienia fabuły, była tylko poprawna, akcja nie wywołała u mnie większego wrażenia, kojarzyła mi się trochę z typowym anime, a mam wrażenie, że takie lepiej się ogląda, niż o nich czyta.

Wespertyna jest podobna do Magii Cierni oraz do Kuroshitsuji, więc jeżeli lubisz któreś z nich to pewnie ta książka również przypadnie Ci do gustu.

Ode mnie 6.5/10 ⭐ Pierwsza połowa książki, ta bardziej zabawna, podobała mi się znacznie bardziej. Jeszcze bardzo fajny był finał, pozostawiający nam w dezorientacji. Epilog wszystko rozjaśnia, ale i tak podobało mi się to urwanie.

Współpraca barterowa z wydawnictwem Vesper