Wespertyna recenzja

Margaret Rogerson w swojej powieści “Wespertyna” przedstawia nam Artemizję - młodą adeptkę zakonu, szkolącą się na Szarą Siostrę, czyli zakonnicę przygotowującą ciała zmarłych do odprawienia ich dusz w zaświaty. Bez nich dusze zmieniłyby się w rozgniewane duchy pragnące opętać śmiertelników. Gdy zakon zostaje zaatakowany, Artemizja za pomocą najsilniejszej z trzymanych tam relikwii wypuszcza upiora. A właściwie nie wypuszcza tylko staje się dla niego naczyniem. Żeby odkryć prawdziwą przyczynę ataków zakonnica zawiera z upiorem umowę, w której w zamian za nie umieszczanie go na powrót w relikwiarzu upiór jej pomoże. Pytanie tylko czy może mu zaufać?

“Wespertyna” nie jest dynamiczną opowieścią o walce z duchami, lecz w moim odczuciu tak na prawdę jest opowieścią o walce z samym sobą i swoimi słabościami. Artemizja wychowana w klasztorze, w którym więcej styczności miała ze zmarłymi niż z żywymi musi wyjść poza swoją strefę komfortu i wyruszyć w podróż zdradzając wszystko w co została nauczona wierzyć.

Jeśli chodzi o samą fabułę książka nie jest porywająca, chociaż kilka zwrotów akcji nawet mnie zaskoczyło, za co ogromny plus dla autorki. W moim przekonaniu książka ta stoi bohaterami. Cudownie jest obserwować jak Artemizja się rozwija i pokonuje własne słabości. A już najwspanialsza jest relacja głównej bohaterki z upiorem, który jest przeciwieństwem tego w co zakonnica całe życie wierzyła. On sam nie kryje się ze swoimi niecnymi zamiarami, jednak mimo to zawierają pewnego rodzaju porozumienie. Czytałam tę książkę nie mogąc doczekać się dialogów między tą dwójką i jestem tym czytaniem bardzo usatysfakcjonowana.

Jedyne co przeszkadza mi w twórczości Margeret Rogerson to jej styl pisania. Mam wrażenie, że jej powieści zawierają bardzo dużo monologów wewnętrznych bohatera i opisywania przez niego otaczającego go świata, a bardzo mało dialogów między bohaterami. Mam przez to wrażenie, że jej powieści są trochę przegadane. Ale jeśli ktoś czytał "Magię cierni" i podobał mu się styl autorki pewnie nie poczuje dużej różnicy podczas czytania "Wespertyny"