Zanim zostaliśmy potworami recenzja

w traumie zakotwiczona
węchu pozbawiona
na utratę skazana
cierpieniem targana
odarta z sensu istnienia
płacząca bez łzy uronienia
silna w swojej słabości
mroczna w swojej jasności
Yang Ning

Ona ożywa, kiedy umiera żywe ciało. Woń śmierci jej lekarstwem jest. Wtedy tylko może czuć, każdy zapach rozpoznać. Wtedy jej powonienia zmysł się budzi. Jest w tym jakaś niesamowitość.
Jest piękno i przerażenie.
Cierpienie i ukojenie.
Dusza i jej westchnienie.

Roznosząca się woń pachnidła tam, gdzie ktoś odszedł. Zapach krwi i zapach perfum.
Unosi się.
Inspiruje.
Wskazuje kierunek.
Obiecuje wyzwolenie.
W tym wyzwoleniu jest prawda o śmierci jej brata. W tej prawdzie ona i jej świat. W tym świecie ona - jak marionetka. Tkwiąca we wspomnieniach bolesnych, porzucona w kłamstwach rodzinnych, w byciu niechcianą pozostawiona. Sobie samej. Już bez niego.
Bez ich oceanu.
Bez brata.
Bez Yang Hana.

Wszystko ma swój zapach.
Tamte miejsca.
Tamte wspomnienia.
Tamten czas.
To cierpienie.
Ten ból.
Ta strata.
Ten mrok.
Wszystko ma swój zapach.

„Zapach jest kluczem” (...)

Na kartach tej książki brutalność z czułością idą w parze. Strach z ciekawością. Zły dotyk z delikatnością. Przerażenie z podnieceniem. Piękno z mrokiem ludzkiej duszy. Psychopatyczne umysły barwią tę opowieść nieokiełznaną ciemnością. Ta ciemność rodziła się w dzieciństwie. U tamtego - w okrutnej matce. U tego - w złym pożądaniu. Teraz wyłania się wraz z traumą z wnętrza umysłu. Wypływa szarością zła.

A ona w tej ciemności tkwi. Zmierza aromatem słabości ludzkich poczynań. Jak pachnie śmierć? Jaką woń niesie ze sobą zło, cierpienie i strach?

„Zanim zostaliśmy potworami” wymaga skupienia i otwartości umysłu. Ta opowieść jest zapachem, metaforą istnienia. Pod płaszczem ponadprzeciętnego węchu jako daru, nadaje mu także syndrom przekleństwa. Zasklepia ze sobą aromat miłości i mroku, pożądania i przestępstwa. Zanurza w tym aromacie człowieka i ukazuje jego losy, tworząc historię o uczuciu i towarzyszącej mu śmierci. Intensywnie w psychologicznej woni spaczonej duszy kreśli wewnętrzne człowiecze demony.

Tę książkę nie wystarczy przeczytać. Ją trzeba poczuć. Polecam.