Odpłata recenzja

Podhale, 1945. Ta zbrodnia wszystko zaczęła. Podhale, 2019. Ta zbrodnia wszystko skończyła. Mazury, 2014. Ta zbrodnia wszystko ujawni. Brzmi jak przepis na udany kryminał? Po pierwszym jakże udanym spotkaniu z Wierą Jezierską przyszła pora na zbrodnie niemal doskonałą. Tajemnice z przeszłości, niewyjaśnione sprawy i historia Żydów w tle. Sprawa zatacza coraz to szersze kręgi, a rozwiązanie zdaje się nie mieć końca. Czy uda się schwytać mordercę?

Szaniec mnie pochłonął, wprost nie mogłam się oderwać. Wszystko było niemal idealne. Dobrze wykreowane postaci, świetnie zbudowane tempo akcji i mazurskie klimaty, które kuszą swą tajemnicą. Tym razem autorka zaserwowała czytelnikowi prawdziwy rollercoaster emocji. I to niestety tych negatywnych. Ja się pytam, jak można tak zepsuć, postać Wiery. Z twardej i nieustępliwej babki, która nic ani nikt nie mógł wodzić za nos, stała się rozmamłaną kluchą. Każdy okręca ją sobie wokół palca, a ona tańczy, tak jak jej grają. Ja nie wiem, gdzie ona posiała rozum i podziała się dawna Wiera.

Od autorki dostajemy prawdziwą kryminalną zbrodnię. Zwykłe włamanie okazuje się początkiem prawdziwej zbrodni, której rozwiązanie znajdzie się u podnóża Tatr. I niby jest tu zagadka i tajemnica, ale wszystko jest płaskie i bez napięcia. Akcja zdaje się nie mieć końca, tropy wcale się nie mnożą, tylko są niezwykle rozciągnięte i przegadane. Tyle z minusów, a co zasługuje na uznanie?

Zdecydowanie wątek Żydów. Niemal z zapartym tchem śledziłam historię pogromu, szkoda tylko, że autorka zaznaczyła temat, a nie rozbudowała go o inne aspekty. Nie słyszałam nigdy o sytuacji narodu żydowskiego na tamtych terenach, więc z przyjemnością przeczytałabym o tym więcej. Rozumiem jednak, że tego typu pozycje nie dają odpowiedniej przestrzeni na dalsze opowieści. Na brawa zasługuje zakończenie, które jest dynamiczne, zwarte i pokazujące, jaką cenę za przeszłość płacą następne pokolenia.

Nie jest to zła pozycja, ale czegoś tu brakuje. Mam nadzieję, że w trzecim tomie Wiera pokaże pazura, a autorka powróci do tempa akcji z pierwszej części. Po cichu liczę, że tak się właśnie stanie.