Recenzja książki Zapomniałem dodać

Bałam się sięgnąć po tę książkę, bałam się, że się na niej zawiodę. Z reguły nie czytam takich powieści. Jednak postanowiłam dać jej szansę. Czy było warto?

Życie Josepha jest beztroskie i pozbawione problemów. Jest prowadzącym programu w telewizji, żyje w luksusach, wolny czas przeznacza na rozrywkę i zabawę. Nie przejmuje się niczym, myśli wyłącznie o sobie. Ma trudny charakter, a jego wybryki znosi jedynie dwójka najbliższych przyjaciół - Emily i Timothy. Kiedy pewnego dnia otrzymuje tajemniczy list od fanki, wszystko zaczyna się zmieniać. Spadające na Josepha fatalne wiadomości wywołują lawinę nieszczęść. Kiedy nie ma szans na ratunek, nawet osoba niewierząca wierzy, że wydarzy się cud. Czy Joseph poradzi sobie i tym razem?

"Zapomniałem dodać" nie jest romansem, kryminałem czy thrillerem. To powieść o życiu, które często zaskakuje nas w najmniej spodziewanych momentach. To powieść o przyjaźni, poświęceniu i sile wiary. O nieuleczalnej chorobie, wyczekiwanym cudzie i prawdziwej przemianie.

Bałam się sięgnąć po tą powieść, a przeczytałam ją w dwa wieczory. Ma w sobie coś niezwykle przyciągającego, sama byłam w szoku, że tak mnie do niej ciągnie. Powiem szczerze, że nie potrafię określić stanu, jaki mi towarzyszył czytając tą książkę. Pochłonęła mnie totalnie, czytając ją wyłączałam się z życia, byłam nieobecna. Co jest dla mnie dziwne, bo nie było w niej ani ognistego romansu, ani krwawego morderstwa, tylko takie zwykłe, codzienne, trudne życie, przedstawione w taki sposób, że nie sposób się od niego oderwać.

Jedyna uwaga jaką mam, to trochę niedopracowany początek. Chodzi mi o związek przyczynowo - skutkowy; na bohatera bezpodstawnie spadały tragiczne informacje, nie miały tła, tylko były rzucane z głośnym "bum!". Jednak późniejsze wydarzenia przyćmiewają trochę trudny do przebrnięcia wstęp, który mógłby być nieco bardziej rozwinięty.

Generalnie, powieść jest świetna. Ukazuje przemianę egoistycznego playboya w człowieka pełnego wiary i miłości do innych. Skłania do przemyśleń, nawiązuje do kruchości ludzkiego życia. Uczy, co tak naprawdę się w życiu liczy, na czym warto się skupiać. Zamiast polecać powiem, że po przeczytaniu "Zapomniałem dodać" mam kaca książkowego, a taki zdarza się tylko wtedy, gdy przeczytam coś dobrego. Warto ją przeczytać, czapki z głów dla autorki.