Nasze małe okrucieństwa recenzja

Mam w swojej biblioteczce wszystkie książki Liz Nugent wydane na naszym rynku. O czym to świadczy? Oczywiście o tym, że uwielbiam jej spojrzenie na często pokręconą ludzką psychikę na równi z wyzierającym z jej powieści mrocznym, powiedziałabym, że nawet depresyjnym klimatem.

Nie inaczej jest w najnowszym thrillerze autorki, w którym jednak znajdziemy więcej z rodzinnego dramatu, niż we wcześniejszych pozycjach. Bo i bohaterami są członkowie pewnej dysfunkcyjnej emocjonalnie rodziny. I choć z zewnątrz może się wydawać, że to zwyczajna rodzina jakich wiele (matka, ojciec i trzech synów), to z każdą kolejną stroną przekonujemy się, że tę komórkę społeczną toczy rak.

Już na początku powieści dowiadujemy się o śmierci jednego z braci, jednak autorka do końca nie zdradza zarówno jego tożsamości, jak i okoliczności, w jakich odszedł. Towarzyszymy za to chłopcom od czasu dzieciństwa i dorastania, po sukcesy i upadki dorosłości. Przypatrujemy się jak chłopięce złośliwości przechodzą w przepychanki dorosłych nabierając innego wymiaru i wagi. Skąd biorą się te kłamstwa, hipokryzja i zazdrość? Wzajemne wykorzystywanie, oszukiwanie i ranienie? Czy należy ich źródeł szukać w dzieciństwie? Faworyzowaniu jednego z chłopców przez matkę, drugiego przez ojca, trzeciego pozostawianiu zawsze gdzieś z boku?

Spoglądamy na te same sytuacje z różnych perspektyw mając świadomość, jak bardzo różni się ich odbiór przez poszczególne osoby. Niewyobrażalne jest to, do czego są w stanie się posunąć, by dopiec bratu, by odebrać co jego, by okazać się lepszym. Niszczą swoje życia i pociągają za sobą innych.

Jeśli człowiek jest sumą swoich uczynków (Josif Brodski) to jak te krzywdy, mniejsze i większe okrucieństwa wyrządzane najbliższym świadczą o bohaterach powieści Liz Nugent? Jak świadczy o nich ciągłe usprawiedliwianie się przed sobą, wybielanie we własnych oczach, zagłuszanie sumienia? I czy możemy nazwać ich patologią, czy, co bardziej przerażające, to raczej statystyczna rodzina?

Ta powieść budzi ogrom emocji poruszając bezpardonowo wiele ważnych i bolesnych tematów, odkrywając pole walki podjazdowej, pełnej zdradzieckich ataków z ukrycia. A każda kolejna strona wciąga nas coraz bardziej w zatęchłe bagno, jakim może stać się ludzka dusza.